Ch. 1
HÆYRIT
horskir
menn
.
æína
fagra
saugu.
dyrlegs
drengscaps.
um
raustan
ridde
ra scap
oc
lofsæla
atgerð.
æíns
uirðu
legs
hertoga.
er
stiornn
oc
riki.
valld
oc
skipan.
oc
forsio
hafðe
yfir
lande
hins
helga
egidí&jacute;
í
utsuðr
ætt
rikis
fracka konungs.
þessi
her
togi
lifðe
sua
lengi.
&aenl;t
skegg
hans
blomgaðez
hui
tum
lockum.
sua
var
hann
sæll
sína
daga.
&aenl;t
guðs
ræzla.
oc
gæfu
goðlæikr.
stiornnaðu
aullu
hans
livi.
með
guðs
forsio.
Meðan
hann
var
ungr
oc
a
œsku
alldre
þa
var
hann
fullnomi
allra
goðra
siða.
oc
hirðlegs
haversc
læiks.
með
sua
naturu ligre
goðgirnd.
at
alldregi
var
mǽr
ne
eckia.
ne
hialplausir
omagar.
renntir
sinna
sœmða.
æigna
ne
erfða.
ne
fíarluta.
af
hans
raðum
ne
rangendom.
Helldr
var
iamnan
hugr
hans
í
guðs
virðeng.
oc
goðum
verkum.
hann
let
gera
með
miclum
kostnaðe.
margar
stæínbruar.
yfir
áár
oc
u
fœra vegu.
rikum
oc
fatœkium.
til
æilifs
bæinna.
hann
hellt
upp
morgum
rikum
spitalum.
borð
hans
var
iafnan
buit
aullum
er
þiggia
villdu.
almosor
iðulegar.
utgiafer
hans
miclar.
oc
milldar
oc
miscunnsamar.
Nu
var
þat
at
æinni
hatið.
híns
helga
dionisí&jacute;.
sem
þessi
hinn
riki
hertogi.
sat
i
holl
sinni.
er
oll
var
gor
af
malmara
stæinum.
með
allzkonar
litum.
blam.
oc
brunum.
grœnum
oc
gulum.
rauðum.
suortum.
huítum.
oc
samblan
ðaðom.
oc
þar
allzconar
haglæiks skurðer.
er
man
na hendr
kunnu
gera.
ímillom
rikia
lendrra man
na
sinna.
oc
annarra
haufðingia.
er
hann
hafðe
þangat
stefnt
til
rikrar
væitzlu.
þæirrar
hatiðar.
oc
mællti
hann
þa
til
þæirra
með
astsamligum
orðum.
Ch. 2
Lyðet
herrar
kuað
hann
rǫðu
minni.
oc
gefit
hæíl
oc
holl
rað
bæiðingum
mínum.
set
huat
bazt
berr.
oc
samir.
oc
huat
hellzt
lyðer.
oc
duger
um
forsio.
ar
fa
oc
ærfingia
minna.
Nu
ero
liðnir
sextigir
vetra.
siðan
er
ec
toc
við
riddera
hervapnum.
oc
þyngiumz
ec
nu
sua
mioc.
&aenl;t
ec
em
æigi
lengr
forr
vapn
at
bera
oc
samir
mer
framlæiðis.
um
kyrt
atsitia.
oc
bua
guðe
líf
mitt.
þægilect
annars
hæims.
fagnaðe.
hælgar
bœnir
oc
kirkiu
rǫkia.
oc
&aenl;lmosor
gera.
at
ælli
mín
se
úmbót
œsku
minnar.
En
pusa
mín
hevir
fœtt
mer
tau
bornn.
æinn
dyrligan
son.
er
guð
hefir
mer.
varð
væitt.
oc
friða
dottor.
hina
kurtæísu
ozible.
oc
biðr
hennar
herra
gerín.
or
porfretti borg.
en
hon
er
enn
of
ung
at
giftaz.
En
hann
suor
við
licam
hins
helga
hylarí&jacute;.
&aenl;t
hann
scal
pusa
hana
fyrr
en
hon
se
þritug.
oc
fœra
hana
með
sœmd
hæím.
með
ser
til
bleves borgar.
Nu
vil
ec
at
her
komi
son
minn.
firir
yðr.
i
þessa
holl.
hann
er
vaskliga
vaxinn.
oc
vel
mannaðr
at
uiti.
oc
virðulegum
siðum.
mykill
maðr
vexti.
bræiðr
i
herðum.
oc
oflugr
i
aullom
limum.
en
mer
er
okunnict.
oc
þui
þycki
mer
kynlect.
er
hann
er
æigi
hinn
hug
diarfasti.
sua
sem
licamr
hans.
er
allr
vaxinn
til
vasklæiks.
oc
auflugra
atgerða.
en
nu
er
betr
en
.xii.
manaðir.
siðan
er
hann
matti
her
klæðe
bera
oc
ridderi
vera.
oc
firir
þui
undra
ec.
hui
hann
vill
sua
hogliga
liva.
sem
vapnhestr
istalli.
eða
munkr
í
klaustri.
Nu
samde
honom
betr
myclu.
at
vera
íparis
at
pascum.
oc
þióna
læy
uisi
konunge.
syni
karlla magnus.
&aenl;t
hann
mætti
eftir
hans
raðum.
afla
ser
rikis
til
ærfðar.
oc
oðals
þuiat
meðan
ec
var
ungr.
oc
a
hans
alldre.
þa
sotta
ec
sua
mikit
undir
mik
með
vapnum
oc
vasklǽik.
at
enn
hevi
ec
íminu
vallde.
xxx.
kastala.
oc
Vi.
haufuð borgir.
oc
aðra
V.
oc.
xx.
En
nu
vil
ec
æinn
lut
lysa
kuað
hann
her
firir
yðr
ollum.
&aenl;t
sunr
minn
viti
&aenl;t
hann
afle
ser.
með
vapnum
sem
ec
aflaða
mer.
allda
oðal.
arf
oc
æignir.
þuiat
alldregi
fær
hann
af
þui.
er
ec
á
æinn
penning.
þuiat
dottir
mín
scal
her
bua
i
þessu
riki.
er
ec
aflaða.
oc
þa
er
ec
dæy.
scal
hon
vera
arfe
oc
æigande
allt
þat
er
ec
sot
ta.
Sem
elis
son
hans
hafðe
skilt
þessa
rǫðo
hans.
þa
ræiddiz
hann
oc
angraðiz.
með
a kavom
hætti.
oc
stoð
þegar
upp
or
sǽti
sinu.
oc
líop
ivir
borðit
fram.
a
golfit.
oc
ætlaðe
hann
þa
brott
at
ganga.
en
faðir
hans
kallaðe
a
hann.
stat
kyrr
illmenni
kuað
hann.
oc
gack
huergi.
ec
vil
æigi
fa
sakir
ne
a
mæli.
af
þer
ef
nu
fœrir
þu
brott
sua
buit.
felauss
oc
fylgdar lauꜱ
þa
mœnde
skiott
vera
mællt
ípáris.
oc
i
chiatres borg
seð
her
son
Juliens
gamla.
er
hann
hefir
brott
rekit
fra
ser.
or
sinu
riki
af
ræiðe
oc
raungum
saukum.
þat
villda
ec
engom
kosti.
firir
allt
þat
gull
er
a
er
iacobs lande.
helldr
scal
ec
gefa
þer
hinn
villdasta
vapnhest
minn.
oc
oll
her
klæðe
brynio
mína
silfri
huítare.
oc
gylltan
hialm
minn
laufgrœnan.
uroggan
skiolld
digrt
spiót
með
gull
vofnu
merki.
oc
scallt
þu
riða
firir
oss
út
á
vaullo
vára
viða
oc
sletta.
þar
scal
ec
upp
lata
ræisa
æinn
æiki as.
þer
til
at ræiðar.
oc
scal
þar
abinnda
goða
tua
skiolldu.
oc
æína
urugga
brynio.
en
þu
scallt
þar
gera
at
æína
rid
daraliga
at ræið.
sua
sem
hestrinn
ma
skiotazt
laupa
oc
þu
með
ollu
afle.
spíotinu
til
leggia.
ef
þu
leggr
igiog
num
baða
skiollduna.
oc
falsar
þu
oc
slitr
bryniona.
þa
scal
ec
ambuna
þer.
eftir
þui
sem
ec
se
ræysti
þína
oc
rid
dara scap.
vasklæík
oc
atgerð.
ec
scal
fa
þer
til
fylgðar.
xx.
riddera.
með
ollum
herclæðum.
gull
oc
silfr
gnogli
ga
til
væizlu.
at
æigi
lati
hæimskir
þik
onytan
&aenl;f
a
gætri
ætt.
En
ef
ec
se
þík
í
þæirri
atræið.
er
þu
verðr
ætt
þinni
at
suivirðingum
oc
ræyniz
unyttr.
til
vapna.
þat
væít
sa
postoli
drottins.
er
allra
kristna
landa
þio
ðer
til
ganga
miscunnar
at
biðia.
at
ec
scal
taca
af
þer
hestinn.
oc
oll
herclæðe
hina
huítu
bryniu
oc
hinn
laufgaða
hialm.
hinn
goða
skiolld
oc
hit
gyllta
merki.
oc
scal
ec
skera
hár
þítt
umhuerfis.
firir
ofan
æyro.
oc
gera
þec
munk
eða
&aenl;bota.
oc
lata
þec
nema
song
oc
lestr.
sua
at
þu
verðir
prestr.
oc
scallt
þu
syngia
oc
lesa
með
auðrum
munkum.
her
at
munclivi
varo.
Ch. 3
HERRA
kuað
elis.
mioc
&aenl;mæli
þer
mer.
latet.
mik
helldr
brott
fara.
með
læyfi
yðru.
þat
væít
guð
er
mik
scapaðe.
í
miskunn
sinni.
at
huartki
bæi
ðumz
ec
at
hava.
brott
með
mer
hesta
yðra
ne
rid
dera.
helldr
scal
ec
fara
æinnsamann.
oc
a
fœti
gan
ga.
Ec
hugðumz
vera
rikr
maðr.
oc
horfa
til
mi
killar.
tignar
oc
vallz
oc
fiár.
en
nu
hafi
þer
mik
af
sagt
vandlega
ollu
sua
at
ec
á
æigi
til
æins
pennings.
allz
þar
er
ec
hugðumz
æiga.
Nu
met
þui
at
þer
erot
sua
horfnir
mer
þa
gefi
ih&bar;c
ieso
kristr
mer
lán
miscunnar
sinnar.
oc
iþessum
orðum.
geck
hann
ibrott.
oc
er
hann
var
ofan
kominn.
af
ollum
hollarinnar
gradum.
þa
kœmr
faðer
hans
laupande
eftir
honom.
oc
græíp
í
yfer hofn
hans.
oc
hellt
honum
oc
mællti
til
hans.
Illmenni
kuað
hann
ec
suer
þer
uið
haufuð
mitt
at
engom
kosti
scallt
þu
sua
íbrott
fara.
fyrr
scal
ec
gefa
þer
herclæðe
oc
goða
vapn hesta.
oc
hi
nar
bauztu
lifðer.
er
finnaz
mego.
oc
hina
kæraztu
riddara
mína.
þer
til
fylgdar
oc
œrna
fíar luti.
sua
at
þu
scallt
huervetna
rikulega
liva.
þuiat
þat
er
mǽllt.
oc
saumu
ræynt
&aenl;t
slikan
hyggium
vær
huernn
vera.
sem
ver
siám
meðferð
hans
vera.
Herra
kuað
elis
met
þui
at
þer
vilit
sua
gera.
þa
fait
mer
hestinn
sem
fyrst.
oc
herclæðin
oc
latið
upp
ræisa.
as
yðarnn
ut
avaullum.
með
skiolldum
oc
bryniom.
en
ec
scal
at
riða
oc
frǽista.
um
æítt
hogg.
huat
ec
get
at
gort.
huart
sem
þat
verðr
mer
til
sœmdar.
eða
suivirðingar.
oc
suer
ec
þer
þat
við
hinn
helga
postula
drottins
vars.
er
menn
afœti
til
ganga.
at
æigi
scal
ec
oftar
sofa
íþinum
hibylum.
þuiat
þer
afsogðot
mik
allri
ærfð
minni.
er
ec
til
sa.
oc
gerðut
af
rikum
mik
fatœkian.
en
sa
er
vesall
er
ecki
á.
oc
sua
hinn
er
ecki
kann
firir
ser.
en
sem
hann
hafðe
þetta
rœtt
firir
aullum
þæím
hinum
rikium
haufðingium.
er
þar
voro
samnaðer.
þa
rygðuz.
allir
við
orð
hans.
oc
andvorpuðu
af
miclum
harmi.
En
su
en
dyrlega
fru
moðir
suæinsins.
grét
haurmuliga
oc
kallaðe
hon
hertogann.
til
sín.
oc
mællti
herra
kuað
hon
miskunn
firir
guðs
sakir.
Vit
æigum
engan.
son.
ne
arfa
nema
þenna
æinn.
er
vel
er
mannaðr.
en
þer
vitið
æigi
huat
at
kann
bera.
um
sialfa
yðr
eða
annan
hasca.
er
verða
ma
yðr
til
ofriðar.
&aenl;f
auðrum
rikum
haufðingium.
er
kallaz
iafnningar
yðrir.
ef
sliks
verðr
vón.
þa
ma
þessi
sonr
oIBB: probably corrected from "i" or "u"ckarr
upp
hallda
ofriðe
i
mote
ovinum.
varom.
oc
vera
vornn
oc
varnnaðar
skiolldr
oc
skyli
lifð
oc
lausn
allz
er
oss
varðar.
en
allt
samir
at
rǫkia
þat
er
scyllt
er.
sua
hitt
er
litils
þyckir
vert
vera.
sem
þat
er
venligra
syniz.
Þa
sua
raðe
hertoginn.
huat
mælir
þu
hæimsk
kona.
kuað
hann
oflengi
ma
ungr
maðr
hœgliga
lifa.
þuiat
atgerð
sína.
oc
frægð
samir
hueriom
dugandi manni
at
fremia.
fara
í
onnur
lond.
oc
kannaz
uið
o
kunna
menn.
&aenl;t
syna
ræysti
sína.
nema
log
oc
rettende.
oc
sannar
rǫður
oc
retta
dóma.
oc
goð
dœmi.
oc
syna
huarttueggia.
ogn
oc
astsemð.
ovinum
sinum
ogn.
at
gerða.
vinum
sinum
litil
lat
goðlynde.
oc
kurtæisa
siðu
þio
nosto semd.
þuiat
af
sliku
frægiaz
dugandis menn.
sua
at
æinn
dugandes maðr.
fullcomíns
goðlæiks.
verðr
hauf
ðingi
oc
hamingia.
allrar
ættar
sinnar.
til
sœmðar
oc
sælu.
oc
tigurleks
upp hafs.
þat
væít
hinn
helgi
Petr
ruma borgar
postole.
&aenl;t
nu
bæínt
scal
ec
gera
hann
riddera.
þui
nest
calla
ðe
hertoginn
til
sinn
Salatre
scialldsuæin
sinn.
oc
mællti
fœr
mer
hin
beztu
hervapn.
oc
klæðe
mín.
þuiat
nu
vil
ec
sun
minn
dubba
til
riddera.
oc
lát
nu
þegar
læið
upp
ræísa
a
vol
lum
atræiðar ás.
oc
abinnda
sciollduna
oc
bryniuna.
hia
darbes
borg
varre
þar
scal
ec
ræyna
son
minn.
firir
ollum
þessum
hauf
ðingium.
oc
riddarom.
oc
ollum
byiar
maunnom.
kuende
oc
korlum.
ef
hann
ma
nockora
ræysti.
gera.
oc
atgerðar maðr
vera.
Sem
hertoginn
hafðe
þetta
mællt
þa
liupu
betr
en
hundrat
rid
dera
allir
hinum
bꜹztum
pellum
klædder.
oc
upp
ræistu
asenn.
með
.ii.
skiolldum.
oc
æinni
huitri
bryniu.
en
elís
herclæddiz
í
hollinni.
þar
sem
hann
var
staddr
með
ferfalldre
bryniu.
oc
gyll
tum
hialmi.
Siðan
kom
hertoginn
gamle.
oc
gyrðe
hann
með
go
ðu
suerðe.
oc
laust
þui
nest
a
hals
honom.
með
sua
miclo
afli
at
hann
stacaðe
við.
oc
la
naliga
fallinn
til
iarðar.
en
oll
hirðen
lo
at
hauggit
varð
sua
mikit.
oc
þotti
elisi
illa.
oc
villde
þo
ecki
at
telia.
en
hann
mællti
lágt
innan
tanna.
Grimmr
ert
þu
oc
illgiarnn
hinn
gamle.
þat
væít
tru
mín.
er
ec
a
guðe
at
giallda.
ef
æigi
værir
þu
faðer
minn.
dyrt
skyllder
þu
þetta
haugg
kaupa.
Ch. 4
Þat
er
ollum
kunnict.
er
huerr
maðr
hefir
hæyrt.
at
þa
er
riddare
tekr
í
fystunni
við
vapnum.
þa
dirfaz
un
gir
menn.
oc
gleð iaz.
at
sia
með
ferð
hans.
Sua
gerðu
al
lir
þæír
er
a
þæím
degi
varo
þar
komnir.
þa
er
elís
upp
stæíg
&aenl;
hest
sinn.
þa
liop
allt
folkit
at
sia
hann.
sem
engi
þæirra
hefðe
alldre
fyrr
set
hann.
allir
er
sa
hann.
baðo
guð
varðeita
licam
hans.
fra
valkum
oc
vandræðum.
En
allra
þæirra
bœnir
tia
honom
sua
litt.
&aenl;t
a
þæím
degi
hinom
sa
ma.
fyrr
en
natsonge
er
lokit.
fellr
honom
sua
mikill
harmr.
oc
akafr
angr.
&aenl;t
ef
æigi
miskunnar
honom
guð.
þa
kœmz
hann.
æigi
lifi
abrott.
Sem
assinn
var
upp
ræistr
oc
vel
fastr.
oc
allt
borgar
folkit
standande
um
huerfis.
þa
varo
betr
en
hundrat
riddera.
riker
menn
oc
agætir.
or
borg
sancti
eGiDí&jacute;.
er
sacar
astsemdar
elís.
herclædduz
oc
læyptu
hestum
sinum.
þar
avaullom
með
gamni
oc
spotti.
En
Julien
hertogi
var
fremstr
í
flocki
þæirra.
oc
œpti
a
þa
harri
roddu.
Guð
varðvæíti
yðr
goðer
herrar.
kuað
hann
riðit
af
læiðinni.
oc
nemit
staðar
meðan
þessi
ungi
suæinn.
ræynir
ræið
oc
ræysti.
sina.
&aenl;f
þessu
mego
vær
sia
huerssu
hann
mon
ímikilli
þurft
ræy
naz.
þuiat
af
litlu
ma
mikit
marca.
þa
ræið
li
ðit
þegar
í
æinn
stað.
oc
nam
staðar
sem
hertoginn
mæl
ti.
en
suæinninnn
toc
þa
at
ræiðaz.
oc
hellt
spiotinu
til
lags.
oc
kæyrðe
hestinn
sem
hann
matti
skiotazt
laupa
under
honom.
oc
er
hann
hætti
at
læypa
hestinum.
þa
lypti
hann
upp
spiotinu.
oc
let
blasa
merki
sitt
við
vindenom.
sem
hann
hafðe
huillzk
litla
stund.
þa
læypti
hann
hestinum.
oc
stefnde
at
asenum.
oc
lagðe
spioteno
í
gegnum
baða.
skiollduna.
oc
tuefallda
bryniona.
með
sua
miclo
afli
at
assinn
brotnaðe
itua
luti
oc
kastaðe
hann
allt
til
iarðar.
Sem
herra
Julien
hertogi
til
læít.
þess
hins
micla
lags.
er
elis
son
hans
hafðe
lagt.
þa
lo
hann
oc
œpti
harri
roddo
a
elis.
minn
son
ert
þu.
kuað
hann
dyrlegr
herra.
nu
scallt
þu
dueliaz
með
mer.
oc
þióna
mínum
þurftum
framlæiðis.
Ch. 5
MIoc
feginn
varð
herra
Julien.
oc
mikill
fagnaðr
var
honom
asyni
sínom.
þa
er
hann
sa
niðr
brottinn
asenn.
oc
aiorðu
liggia.
þa
kallaðe
hann
til
sín
læiande
suæíninn.
oc
mællti
til
hans.
astsamlega.
Riddare
kuað
hann.
vaskr
drengr
ert
þu.
oflugr
oc
hugdiarfr.
nu
væít
ec
þat
er
ec
hefi
at
saunnu
sét.
at
þu
ert
harðr
oc
sterkr
í
moti
ovinum
þinum.
Nu
scallt
þu
dueliaz
með
mér.
oc
hallda
lande
minu
oc
riki.
þuiat
þer
samir
æigi
at
firir lata
mik.
a
œf
ra
alldre.
oc
at
þiona
okunnum
maunnum.
Herra
kuað
suæinninn
undarlega
mæli
þer.
þer
suo
rut
oc
hæítstrengðot.
at
ec
skyllda
æigi
sofa
i
yðrum
híbylum.
innan
margra
vetra.
þat
væít
sa
hinn
hel
gi
postoli.
er
Pilagrimar
til
ganga.
þoat
nu
væri
gefit
mer.
allt
þat
gull
er
hinn
helgi.
martæinn
a
þa
dueldumz
ec
æigi
í
þinni
þionastu.
sua
fastlega
hevi
ec
þat
hæítstrengt.
Sem
herra
iulien
hafðe
skilt
þat.
er
hann
mællti
þa
kom
hann
laupande
at
honom.
oc
mællti.
hinn
illi
putu son
kuað
hann
þu
ert
minn
þionostu maðr.
ec
gerða
þik
mann
af
allzengu.
Nu
scal
ec
lata
taka
þik
oc
kasta
þer
i
myrkua
stofu.
þar
scallt
þu
liggia
.xiiij.
vetr.
þuiat
þu
villt
helldr
okunnum
maunnom
þiona
en
mer.
Þik
langar
til
vandrræða
þinna.
alldre
kœmr
þu
í
þat
land
ne
fylki
er
þu
getr
sott
þer
til
sœmðar.
þat
er
vert
er
æíns
pennigs.
Sua
mon
vera
sem
hugr
segir
mer.
far
nu
þangat
sem
þu
villt.
Ch. 6
Þui
nest
for
elis
ibrott.
ræiðr
oc
&aenl;ngraðr.
Sem
hinn
gamli
læít
brautferð
hans.
þa
andvarpaðe
hann
&aenl;f
aullu
hiarta.
oc
bað
varðvæíta
hann
oc
gǽta
allz
valldanda
guð.
þui
nest
kallaðe
hann
til
sín.
æmers
oc
terri.
oc
&aenl;gamrs
iarll.
oc
mællti
hugaðlega
til
þæirra.
drenger
kuað
hann
fylgit
honom.
oc
byð
ec
yðr
iastsemd.
&aenl;t
þer
sét
gæzlu menn
hans.
þuiat
hann
er
enn
ungr
oc
bernskr.
en
hann
mon
þo
enn
þa
er
hann
vit
kaz
mikit
gott
afla.
ef
hann
verðr
sua
hugdiarfr.
sem
honom
samir.
oc
hann
a
til
brigðe
til.
Með
yðr
scal
gifmers.
or
corins borg.
oc
agamers
or
lesam
borg.
oc
hinn
vaski
a
æltri.
þa
er
þer
comit.
aller
saman.
þa
mon
sa
læíta
ser
suivirðengar.
er
misgerer
við
æinn
huernn
yðvarnn.
Sua
sem
þer
erat
fostbrǫðr.
oc
hirðbrǫðr
oc
laugu nautar.
Nu
er
elis
ræið
æinnsaman.
læiðar
sinnar.
ræiðr
oc
angraðr
allt
til
middags.
oc
mællti
almattigr
guð
kuað
hann.
se
til
mín.
sua
sem
ec
ferr
nu
æinnsamann
fe
lauss.
oc
fatǫkr
fra
riki
minu
oc
frændum.
þu
drot
tinn
er
alldregi
laúgt
.
faðer
oc
herra
.
allra
skepna.
miskunna
mer
sua
nǽísulega
stoddum.
&aenl;t
ec
a
æí
æinn
skialldsvæinn
er
mer
megi
þióna.
nu
verð
ec
at
nema
vás
oc
vesallder.
til
þess
er
miscunn
þín
huggi
mik.
i
slicu
sem
þu
hefir.
firir
mer
seet.
aðr
en
ec
vǽra
fǫddr.
Sem
hann
rǫdde
þetta.
þa
læít
hann
framm
alæiðinni.
firir
ser
oc
sa
liggia.
í
skugga
viðarins.
er
stoð
hia
veginum.
mann
æinn.
oc
stoðu
þriu
spiót.
í
licam
hans.
oc
hafðe
hogg
i
andliti
sua
mikit.
at
sia
matti
hǽilan
í
giognum
brunir
hans.
hann
la
agrufu.
oc
bað
guð
miskunnar.
ocbarðe
brióst
sítt.
þuiat
hann
ræddiz
dauða.
Sem
elís
haf
ðe
sét
hann
þa
ræið
hann
til
hans.
oc
mællti
astsamlega
til
hans.
huat
manna
ert
þu
ridderi
kuað
hann.
Guð
miscunni
þer.
Seg
mer
huerr
sa
er
er
þik
hefir
sua
særðan.
oc
suivirt.
ec
scal
at
visu
hefna
þín
sua
at
æígi
scal
ifan
vera.
Sem
hinn
hæyrðe.
þa
suaraðe
hann
nockorum
orðum.
til
huerss
herra
vinr
oc
riddare
ert
þu
nockor
klerkr
eða
bóklærðr.
at
ec
mætta
til
skrifta
ganga.
oc
segia
þer
syn
ðer
mínar
þesskonar
menn
hava
mik
suabu
it.
ef
þæir
komi
nu
her.
þa
myndo
þæir
skiott
hava
fǫllt
þik.
oc
suivirt.
en
þu
hefir
sœrt
mik
vit
þann
guð
er
mik
skapaðe.
oc
firir
þui
vil
ec
at
þu
vitir.
þa
em
ec
sonr
&aenl;lmarens.
hins
dyrliga
Jarls
oc
hins
hugdiarfa.
oc
em
ec
fǫddr
i
Petrs borg.
herra
Julien
hertogi
landzins.
helga
egidij.
er
mer
nalægastr
frænde.
oc
nu
er
faðer
minn
i
hirð
hans.
oc
ser
firir
domum
hans.
en
ec
var
í
vallande.
oc
þionaða
ec
lœvisi
konungi.
þa
er
hann
lét
co
rona
síc
at
musteri
hins
helga
dionisí&jacute;.
þar
var
mi
kil
atræið.
riddera
agoðum
hestum.
arabie landz.
Sem
vǽr
varom
þar
ískemtan.
oc
fagnaðe.
þa
kom
þar
sendi maðr.
oc
sagðe
tiðende.
at
hæiðingiar
voro
komner.
með
miclum
styrk
í
riki
þæirra.
En
vær
þegar
skunn
daðum.
oc
biðum
engra
raða.
nema
forom
þegar
met
þæím
styrk.
er
vær
haufðum
út
um
&aenl;ngueo.
oc
berti
oc
finnum
hæiðingia.
hia
brittannia.
oc
var
oss
mikill
sigr
ifyrstunni.
oc
auðru
sinni
drapo
vær
af
þæím.
vel.
M.
hinu
þriðia
sinni
sem
þæír
varo
naliga
allir
sigraðir.
drepnir
oc
særðer.
oc
teknir.
þa
kom
þæím
styrkr
.XV.
M.
hæiðin
gia.
oc
fylgðu
oss
allt
til
angrs borgar.
þar
toku
þæír
vil
ialm.
oc
bertramn.
frænda
hans.
oc
bernnarð.
oc
ærnalld
hinn
friða.
Nu
hafa
þæír
sott
allar
borger
með
strondenni.
oc
hæt
ta
alldregi
dag
ne
nott
fram
at
ganga.
þæir
ætlaz
oc
at
taka
oc
vinna
pelliers.
oc
borg
hins
helga
egidí&jacute;.
en
konung
renn
mællti
til
mín.
oc
bað
mik
koma
þessum
tiðendum.
til
herra
Juliens
frænda
hans.
en
þa
er
ec
skillðumz
við
konunginn.
þa
urðu
hæiðingiar
þegar
varer
uið
mik.
mœttu
mer.
oc
særðu
mik
.iiii.
sarom.
.iii.
alicaminn.
en
æitt
í
andlitit.
nu
ræð
ec
þer
at
gǽta
þín.
at
mik
hava
þæir
dre
pit.
Sem
elís
hafðe
skilt
þa
lo
hann
at
orðum
hans.
oc
mællti
harmr
er
mer
riddare.
kuað
hann.
at
þu
ert
nalægr
fræn
di
minn.
en
þat
væít
Postoli
minn
er
Pilagrimar
til
ganga.
at
firir
sakar
þinnar
astsemðar.
scal
þetta
þæim
hefnt
verða.
sua
sem
ec
hygg.
firir
þetta
kuelld.
scal
ec
drepa
með
spio
ti
mínu
.Vii.
&aenl;f
þæim
heluítis
hunndum.
þui
nest
liop
hann
a
hest.
sinn
sem
skiotazt.
vel
oc
uirðuliga.
herclæddr.
oc
gerðe
sem
fól
hæimskr
oc
diarfr.
at
hann
dirfðiz
æinnsamann.
oforsialiga
at
riða.
oc
aræðe
gera
sua
miclum
fiolða.
hæiðinna
manna.
Ch. 7
NV
riðr
elis
framm.
læíð
sína.
en
sendi maðr
la
þar
eftir.
oc
for
um
scoga.
oc
slettor
mioc
langa
stund.
en
hæiðingiar
riða
sem
þæír
mego
skyndilegst.
með
miclum
styrk.
Malkabres
var
þæirra
herra.
oc
iosi
an
narr
forstiori.
herra
kuað
malkabrez.
þat
væít
mitt
hit
huíta
skegg
tigurliga
hefir
nu
maumet
holpit
oss
at
vǽr
havom
komit
a
flotta
kristnum
maun
nom.
her
innan
lannz
þæirra.
oc
mikit
fe
fengit.
Hæímskir
ero
vær
er
vær
haufnum
at
gǽta
fængs
vars.
Nu
hovum
vǽr
her
með
oss.
hertoga
Viliam
ór
orængi borg.
oc
bertram
Riddera.
frænda
hans.
lofsælaN
kappa.
gerum
nu
þetta
rað
er
mer
kœmr
ihug.
Senndom
þessa
menn
ofan
til
strandar.
oc
gaungum
á
skip
vár.
ef
kristnir
menn
herclæðaz.
oc
vilia
beraz
uið
oss.
þa
ero
vær
betr
halldnir
askipum
en
alande.
þa
mællti
hinn
illi
malpriant.
þetta
er
oss
hit
hyg
nasta
rað.
oc
hit
hagligasta.
sua
scolu
vær
gera.
gott
er
nu
um
urugt
at
bua.
þui
nest
kaulluðu
þæír
malchabriez.
oc
rodeant
oc
calabre.
cursant
oc
tabarie.
oc
granndusa.
oc
orcle
hinn
valski.
Salatre.
oc
hinn
lyms
ki
malpriant.
malpriant
var
hinn.
.x.
Gefi
guð
skomm
hans
huíta
skeggi.
þessir
læiddu
jarlana
framm.
á
vollinn.
siðan
bundu
þæír
þa.
oc
settu
þa
upp
amúla.
bæðe
bundnum
hondum
oc
fotum.
þuiat
þæír
rædduz
&aenl;t
þæír
myndo
&aenl;braút
komaz.
oc
foru
þui
nest
br&avligacute;t
met
þæím.
or
herenom.
oc
riðu
læið
sína
ofan
til
strandar.
V.
riðu
met
þæím
þæír
er
firir
foro.
at
gǽta
hinna
er
hertecnir
varo.
Nu
mœta
þæír
elísi
sem
hann
ræið
or
skoginum.
oc
er
nu
vón
at
hann
bríoti
spiotscapt
sitt.
fyrr
en
hann
braút
komiz.
nu
gǽti
guð
hans
her
oc
huervetna.
er
huervetna
gǽtir
i
sinni
miskunn.
Ch. 8
NV
riða
haufðingiar.
fim
firir
þæím
er
hertek
nir
ero
oc
hafa
bundit
riddera.
er
amulum
sáto
En
Vilialmr
or
orengi borg.
&aenl;ndvarpaðe
optsamlega
af
angre
oc
rygglæik.
oc
kallaðe
a
bertram
frænda
sinn
oc
a
aðra
felaga
sina.
Virðuliger
vinir
kuað
hann
hinir
rikustu
ridderar.
hormuliga
fellr
oss
nu.
at
vær
scolum
askip
fara
oc
ihaf
með
þessu
bolvaðu
fol
ki.
&aenl;lldregi
fa
vǽr
siðan
hialpar
vón.
af
engom
livanda
manni.
Gibuers
kuað
hann
hin
haverska
fru.
mioc
mon
ec
nu
firrazk
þik.
æigi
væit
ec
nu
huat
mer
samer
flæira
at
mæla.
nema
þess
bið
ec
þik
almattigr
guð
at
þu
miskunnir
salom
va
rom.
framlæiðis.
hinn
vande
rekingr
kuað
rodeaN
illa
likar
oss
lǽti
þín.
at
þu
kallar
log
þín
oc
lícnes
kiur.
þer
til
biargar.
Nu
scallt
þu
firir
sakar
guðs
þíns
er
þu
truir
á.
þiggia
af
mer
mikit
oc
þungt
hogg.
oc
lyfti
hann
þegar
æinum
miclum
staf.
oc
laust
hann
i
haufuðit.
sua
at
bloð
rann
um
allan.
Sem
bernarð
sa.
huersu
hann
lek
við
frænda
hans.
vilialm.
þa
skok
hann
haufuðet.
oc
bæít
a
kaum
pum.
hinn
illi
hundr.
kuað
hann.
hormuliga
er
oss
nu
fallit.
&aenl;t
vær
erom
bundnir.
en
þu
berr
oss.
Guð
lé
mer
at
ec
mega
sia
þínar
suivirðingar.
sem
hann
bioz
at
liosta
hann
annat
sinni.
þa
sa
þæír
elís
riðande.
undan
æinum
vínviði
vel
oc
rikulega
herclæddr.
oc
vaskliga.
hinn
vannde
rodean
orti
fyrst
a
hann.
huat
rid
dera
ert
þu
kuað
hann
.
er
riðr
sua
æinnsamann
gassi
ert
þu
oc
glopr.
er
þu
þorir
at
riða
at
mer.
þinn
skiota
hest
scal
ec
af
þer
taca.
brynio
þína.
oc
gylltan
hialm
skiolld
þinn
oc
suerð.
oc
allt
þat
er
þu
hefir
at
fa
ra.
vinr
kuað
elís
þu
hefir
mællt
barns
mál.
aðr.
en
þu
hæfir
sótt
skiolld
minn.
oc
bryniu
oc
hialm
oc
suerð.
þa
scallt
þu
fa
sua
mikinn
scaða.
at
alldre
siðan
þu
vart
fǫddr
fect
þu
annan
iammikinn.
Ch. 9
VINr
kuað
elís
þu
spurðir
mik
ættar
minnar.
oc
huat
manna
ec
em.
Sátt
þu
þann
kuað
hann
hinn
mícla
skiðgarð
hia
engionum.
þar
sem
þer
um
riðut.
Ec
em
sonr
profastz
æíns
þessa
fylkis.
hann
er
hinn
rikasti
maðr
storra
æigna.
oc
mikilla
fiárlu
ta.
oc
kæyfti
hann
mer
idag
riddara
herclæðe
oc
let
dubba
mík.
oc
hefi
ec
riðit
hingat
at
skemta
mer.
oc
at
ræyna
hest
minn.
en
nu
vǽit
ec
at
sannri
raún.
at
þessi
hestr
minn
er
hinn
skiotasti.
oc
er
engi
sa
lifan
de
maðr
er
vill
hava
atræið.
oc
bardaga.
&aenl;t
hann
scal
æi
gi
her
finna
sem
ec
em.
þoat
hann
se
hinn
rikasti.
at
ǽtt
oc
hinn
mesti
atgerðar
maðr.
vita
vil
ec
af
yðr.
kuað
hann
met
þui
at
þer
erat
herclædder.
huar
þer
tokut
þes
sa
hertecna
menn.
er
þer
dragit
eftir
yðr.
með
sua
mi
killi
suivirðing.
ero
þæír
kaupmenn
eða
byiar menn.
eða
konungar.
Næi
kuað
hinn
illi
hundr.
þæír
ero
nattoro
liger
lender menn.
æínn
af
þessum
er
Vilialmr
or
orengi borg.
oc
bertram
systur son
hans.
hin
mesti.
rid
dera
kappi.
Sem
elis
skilde
þat
er
hann
mællti.
þa
andvar
paðe
hann
af
aullu
hiarta
með
miclum
harm.
huat
segir
þu
kuað
hann
kuikr
fiande.
er
þat
satt
at
þessi
er
herra
vilialmr.
oc
bertram
systur sonr
hans.
oc
bernalld
oc
arnnalld.
þæirra
felagi.
þu
hinn
bolvaðe
hundr
osyniu
lagðir
þu
hendr
a
þa.
þat
suer
ec
þer
uið
hina
helgu
tru.
er
ec
a
guði
&aenl;t
giallda.
at
dyrt
scallt
þu
þetta
hava
kæyft.
þat
mund
er
vit
skiliumz.
oc
kæyrði
hann
þegar
þann
hinn
fliogskiota
hest
sinn
oc
er
þæír
mœttuz
þa
lagði
elís
spioti
sinu
ískiolld
hans.
oc
ígiognum
sialfan
hann.
oc
skaut
honom
dauðum
af
hestinum.
oc
mællti
þessi
er
ambun
þinnar
þionastu.
Ch. 10
SEM
kursot
or
tabarie
læít
rodoan
daudan
a
vellinom.
sua
at
honom
matti
huartki
hialpa
lausn
ne
lækning
þa
œpti
hann
harri
rœddo
a
elis.
þu
hinn
saurlifi
drambs
maðr.
kuað
hann
sua
hialpi
mahun
augna
minna
at
illum
tima
sialvum
þer
drapt
þu
þenna
mann.
þu
scallt
nu
dyrt
hann
verði
kaupa.
fyrr
en
kuelld
komi.
Sem
elis
hæyrðe
þa
ræiddiz
hann
mioc
við
hót
oc
illyrðe
hins
hæiðna.
oc
læyfti
þegar
hestinum.
er
sua
skiott
lióp
sem
œskia
villde.
Sem
hann
kom
at
hinum
hæiðna.
þa
lagðe
hann
spiote.
i
gegnum
hina
huítu
bryniu.
oc
briost
hans.
oc
kastaðe
honom
dauðum
af
hestinum
oc
mællti.
ofan
þu
hinn
illi
hunndr.
oc
nem
æi
staðar
fyrr
en
i
heluiti.
Ch. 11
NV
hefir
Elis
drepit
rodoan.
or
calabre.
oc
cursot
or
tabarie.
oc
liggia
þæír
baðir
dauðir.
Sem
hiner
þrir
er
eftir
voro.
sa
fall
felaga
sinna.
þa
œdduz
þæír
naliga
af
angre.
oc
læyptu
þegar
allir
isenn
at
elisi.
oc
komo
honom
æigi
af
hesti
sinum.
sua
varðiz
hann
vaskliga.
þuiat
guð
varðvæitti
honom
í
miskunn
oc
í
sinum
styrk.
Sem
hann
hafði
brotið
spiotscapt
sitt.
þa
hio
hann
suerði
sinu.
oc
mon
sa
alldregi
segia
saugu.
er
fek
hit
fyrsta
hogg
hans.
En
i
oðru
slagi.
þa
hio
hann
allan
annan
bryniaðan
sundr
i
miðiu.
En
hinn
þriðia
tok
hann
honndom.
oc
hengde
þar
a
viðinum.
oc
skunndaðe
siðan
til
þæirra
er
herteknir
varo.
oc
til
sa
hialpar
hans.
oc
væri
þat
mikil
gǽfa.
ef
hann
mætti
frelsa
þa.
en
þa
tok
of
mioc
at
vaxa
hans
vandræðe.
oc
harmr
þuiat
þæir.
V.
hæiðingiar
er
æftir
voro
a
verðinum.
urðu
þegar
varir
við
hann.
Sem
þæír
haufðu
set
hann.
þa
syndi
huerr
oðrum
Þa
mællti
tiatres
til
felaga
sinna.
Set
ridderar
kuað
hann.
her
riðr
æinn
ungr
maðr
ofan
af
brek
kunni.
oc
berr
engan
skiolld
firir
sacar
ræysti
oc
metnaðar.
Sa
hestr
er
hann
sitr
á
er
hinn
skiotasti
ef
þer
vilit
iata
mer.
þa
vil
ec
riða
at
honom
oc
rinnda
honom
af
hestinum.
þat
væít
tru
mín
kuað
malatries
þu
hyggr
micla
hæímsku
sua
hialpi
mer
mahgun.
&aenl;t
æigi
skallt
þu
hava
hestinn.
i
dag
arla
kuað
hann
þa
er
vær
forom
oc
her
vorum.
þa
gerðu
vár
felagscap.
oc
laugu næyti.
hæimskr
er
sa
er
þat
ræyfr.
vǽr
scolum
riða
allir
i
senn
at
honom.
oc
rinda
honom
af
hestinum.
Siðan
skolu
vær
skifta
hestinum.
oc
vapnum
hans
imillom
vár
sem
iafnligast.
&aenl;t
allir
lioti
iammikit
af.
þat
væít
haufuð
mitt
kuað
tiatres.
&aenl;t
þat
væri
mi
kil
hvglæysi.
&aenl;t
vǽr
skylldim.
V.
riða
oc
fella
æinn
frankis mann.
ragscapr
væri
þat
en
æigi
atgerð
suivirðr
se
sa
oc
sœmðar lauss
er
flæiri
riða
at
honom
at
sinni
en
æinn
saman.
Ch. 12
TIatreꜱ
riðr
nu
í
brott
fra
felogum
sinum.
oc
nal
gaðiz
elis.
sem
hann
var
kominn
aslettunnaIBB: probably corrected from "i".
þa
spur
ðe
hann.
huat
manna
ert
þu
ridderi
kuað
hann.
truir
þu
a
maghun
er
ollum
hæiminum
styrer.
Vist
æigi
kuað
elís
oc
a
engan
þann
sem
honom
þionár.
ec
em
sunr
Juliens
hins
dyrrlega
hertoga.
í
dag
arlla
dubbaðe
hann
mik
til
riddera.
oc
gaf
mer
þessi
herclæðe.
oc
fer
ec
skemntande
mer
at
ræyna
mik
aofriðar
maunnum.
þuiat
hæiðingiar
ero
komnir
iland
várt.
oc
fer
ec
at
læíta
ef
þæír
mætti
finnaz
oc
skal
ec
þa
gera
þæím
mikinn
haurkul.
aðr
en
kuelld
komi.
þat
væít
magun
kuað
triatreꜱ
haurmuligr
harmr
ferr
þer
at
hondum.
þenna
hest
scallt
þu
láta
firir
mer.
oc
með
mikilli
suivir
ðing.
or
vera
rundinn
sinum
sœðli.
fotum
upp.
en
haufðe
niðr.
Sem
elís
hæyrðe
orð
hans.
œr
oc
hæímsk.
þa
læyfti
hann
hestinum
imikilli
rás.
oc
lagðe
spioti
sínu
igiognum
skiolld
hins
hæiðna.
bryniu
oc
buk
hans.
oc
skaut
honom
dauðum
fiarri
af
hesti
num.
oc
er
hann
var
fallinn
þa
œpti
hann
harri
roddu.
hinn
dramblati
oc
hinn
dalegi
hundr.
enn
sit
ec
ahesti
oc
isoðli
minum.
en
þinn
hestr
scal
nu
vera
mer
í
togi.
oc
þinn
hinn
laúfgyllta
híalm.
scal
ec
hengia
a
vinstri
ǫxl
mer.
þuiat
mik
venntir
at
ec
mon
þurfa
hans
fyrr
en
kuelld
komi.
Ch. 13
SEM
hinir.
iiij.
hæiðingiar
sa
fall
oc
farar
tiatres
þa
gerðiz
þæím
angr samt.
oc
á
kafr
harmr.
af
dauða
hans.
Set
herrar
kuað
malatren.
hormuligan
oc
obæriligan
scaða
at
þessi
hinn
ungi
maðr.
varlla
.XV.
vetra
gamall
drap
þenna
hinn
agǽta.
oc
hinn
rika
haufðingia.
oc
með
vapnom
oc
vasklæík
sott
oc
suivirt.
se
sa
alldregi
sœmd
er
nu
vill
æigi
sia
ockart
uiðrskipti.
þui
nest
kæyrðe
hann
hestsinn
með
sporum.
oc
leðe
honom.
oc
elís
sinn
hest
í
moti.
með
akafri
rás.
oc
er
þæír
mœttoz.
þa
lagði
huarr
þæirra
iskiolld
annars.
Sua
oflugu
hauggi.
at
baðer
skilldir
þæirra
brustu.
oc
huarttueggi
þæirra
fell
til
iarðar
þui
nest
liupu
þæír
upp
oc
brugðu
suerðum.
oc
skundaðe
þegar
malatrer
at
elisi.
oc
hio
þegar
ofan
í
hialm
hans
sua
at
oll
laufin
flugu
a
vollinn
niðr
firir
fœtr
honom.
með
ollum
bondum
er
a
voro
hialminum
oc
hest
hans
a
halsinn.
er
þegar
fell
sem
haufuðit
for
af.
menn
væít
kuað
elís.
nu
gerðir
þu
mer
mikinn
scaða
þu
hefir
gott
suerð
oc
er
þat
harmr
at
þat
hefir
æigi
goða
gæz
lu.
ef
ec
ætta
þat
frialst.
þa
gæfa
ec
þat
æigi
sambor
num
brǫðr
mínum.
firir
hina
rikastu
borg.
er
í
er
franz.
þat
væít
tru
mín
kuað
malatrer.
þu
mælir
hæðile
ga
hæimsku.
þuiat
suerðit
er
hit
bazta.
oc
vel
hirt
þar
sem
nu
er.
þu
scallt
taca
af
þessu
suerðe
sua
mikit
halslag
at
þat
scal
enda
lifi
þinu.
Ja
kuað
elís
þu
ætlar
sua
en
ec
helld
a
auðru
suerðe.
er
þu
scallt
nu
bæínt
kenna.
ef
þat
kunni
nockot
at
bíta.
oc
hio
hann
þa
suerðinu
í
hialm
híns
hæiðna.
sua
at
oll
laufin
oc
bondin
flugu
fiarri
avollinn.
oc
hondina
hina
hœgri
er
hann
skyllde
lifa
ser
með.
af
uið
oxlina
sua
at
hondin
með
suerðinu
fell
firir
fœtr
elisi.
oc
græíp
þegar
suerðit.
lof
se
þer
drottinn
minn
allzvall
dande
at
þu
gaft
mer
þetta
it
goða
suerð.
oc
tokt
þat
or
valldi
ovinar
míns.
oc
mincaðir
vandræði
min.
siðan
mællti
við
hinn
hæiðna.
þu
hinn
illi
oc
hinn
otrui
hæiðingi.
oc
hinn
trulausi
guðs
niðingr.
nu
matt
þu
sia
at
mattugari
kraftr.
oc
milldre
hiolp
hefir
drottinn
minn
ih&bar;c
iesus
Christus.
Guð
varr
cristin
na
manna.
en
magun
yðarr
hæiðingia.
Nu
hefir
þu
kent
huess
mitt
suerð
bítr.
en
nu
scal
ec
þio
na
þer
með
sialfs
þíns
suerðe.
oc
hio
hann
þa
aherðar
við
halsinn.
oc
klauf
hann
at
ændi longu.
sua
at
huarr
lutrinn
fell
ser
a
honom.
þui
nest
hliop
hann
a
hest
hins
hæiðna.
sa
er
nu
læitar
ahendr
honom.
mon
liota
har
ðaN
baRdaGA.
Ch. 14
Þ&aenl;
er
Josiar
sa
malatret
systur son
sinn.
liggia
dauðan.
þa
mællti
hann
sa
er
drap
þik
minn
fagre
frænde
kuað
hann
hefir
gort
mer
mikinn
scaða.
Siðan
læyfti
hann
hestinum
at
elisi.
sem
skiotazt.
oc
lagðe
spioti
sinu
ískiolld
hans.
sua
at
lutirnir
flugu.
yfer
hau
fuð
honum.
Menn
væít
kuað
elís.
þu
ert
harðr
maðr
oc
raustr
ridderi.
giarnna
villder
þu
nu
hava
drepit
mik
ef
guð
hefðe
þolat
þer.
en
minn
Guð
ih&bar;c
iesus
Christus
varðvæitir
mik
iafnan
i
miskunn
sinni.
oc
i
þessom
or
ðum
bra
hann
suerðe
sínu.
er
merkt
var
hæiðnum
mor
kum
oc
hio
hæiðingiann
ofan
í
hialminn
sua
at
haufuðet
flaug
fiarri
af
bukinum
avollinn
í
grasit.
Siðan
toc
hann
íbæisl
þess
hins
flogskiota
hestz.
þenna
scal
ec
kuað
hann
gefa
vilialmi
eða
bertramn.
frænda
hans.
Þa
mællti
hinn
gamli
salatre.
þessi
er
gerninga maðr
er
æígi
geta
sua
raustir
ridderar
staðiz
honom.
Ja
kuað
malpriant
þat
væít
tru
mín
er
ec
a
at
væíta
maghun.
latum
hann
fara
frialsan.
oc
flyium
undan
sem
skiotazt.
slict
ætlar
hann
mer
oc
þer
ef
hann
nær
okr.
þa
mællti
hinn
gamli
salatre.
hui
rǫðer
þu
sua
ferllig
orð.
maghun
verðe
mer
ræiðr
oc
baulvaðr
se
minn
búkr.
ef
ec
snumz
fyrr
unndan.
en
ec
viti
meðferð
hans.
Si
ðan
funnu
þæír
elís
ískugga
viðar
þess
er
orer
hæíter
hia
þæím
er
teknir
voro.
oc
mioc
girnduz
hiolp
hann.
ef
hann
gǽtti
læyst
þa.
þa
vǽri
hann
frelstr
undan
dauða
En
þa
komo
hæiðingiar
abak
honom.
oc
œptu
a
hann
hinn
vande
hundr
kuaðo
þæir.
osyniu
toct
þu
hondum
a
þæím.
þæír
ero
varer
herteknir
menn.
Sem
elís
hæyrðe
þa
þa
lióp
hann
a
hest
sinn.
oc
kom
þa
salatre.
oc
hio
mikit
hogg
ískiolld
hans.
en
elís
væít
ti
honom
þuerslag
ímóti
under
skiolldinn
abriostit.
oc
klauf
hann
isundr.
sua
at
innyfli
hans
stæyftiz
or
honum.
en
malpriant
er
guð
gefi
stæyping.
hellt
þa
undan
aflotta.
en
elís
fylgðe
honom
sem
hann
matti
skiotazt.
malpriant
sat
a
sua
goðum
hesti.
þoat
hann
laupi.
lx.
fiorðunga.
oc
symmi
yfir
mikinn
fiorð.
þa
nǽr
elis
æigi
ho
nom.
huartki
afiollum
ne
slettum.
oc
er
nu
ræðilect
at
hann
fylgi
honom
oflengi.
þuiat
hann
væít
ecki
til.
huerssu
til
mikils
ofriðaR
floks
er
at
stefna.
Ch. 15
Nu
lyðit
goðgæfliga.
betra
er
fogr
frǫðe
en
kui
ðar
fylli.
þo
scal
við
saugu
súpa.
en
æí
ofmikit
drec
ka.
sœmð.
er
saugu
at
segia
ef
hæyrendr.
til
lyða.
en
tapat
starfi
at
hafna
at
hæyra.
Ch. 16
NV
fylgðe
elís
malpriant.
sua
lengi.
&aenl;t
idal
noccorom
hafði
hann
nalega
natt
honom.
oc
œpti
a
hann
hinn
illi
hæiðingi.
kuað
hann
snuit
aftr
guð
bœlvi
þer.
at
þu
valkar
mik
sua
lengi.
þa
suaraðe
malpriant.
þu
mæler
sem
hæímskr
oc
illgiarnn.
Ser
þu
kuað
hann
at
land
þetta.
er
sua
oslett
at
her
ma
engom
vapn hesti
læypa.
sem
nu
ero
vit
stadder.
en
fram
mi
firir
okr.
ero
fagrar
ængiar
með
fogrum
grasvollum.
þar
scolu
vit
at
riðaz.
oc
ræyna
atger
ðer
ockrar.
þessi
hestr
er
ec
sit
á
er
rásfimr.
oc
hinn
skiotasti.
ef
ec
fell
or
sauðlinum.
þa
matt
þu
hafa
hann
brott
met
þer.
þa
suaraðe
elís.
drottinn
guð
gef
þu
mer
þa
giof.
Sua
mioc
girnnumz
ec
þann
hinn
goða
hest
or
aragunt.
at
hann
fylgði
honom
V.
rastir.
en
þa
mǫddiz
hestr
elís.
oc
fell
niðr
un
der
honom.
i
sandinn.
oc
œpti
hann
þa
á
hinn
hæiðna.
í
mikilli
ræiðe.
væi
verði
þer
huglauss
hæiðingi.
kuað
hann
snu
aftr
guð
bolui
þer.
þa
suaraði
mal
priant.
þu
ert
ofhæimskr
kuað
hann
i
orðum
þinum.
oc
kant
þu
illa
at
sia
firir.
þer.
osyniu
satt
þu
þessa
fylgð.
at
þu
rekr
mik
sua
lengi.
þuiat
her
fi
rir
okr
ero
ísamnaðe.
Vii.
M.
felaga
minna.
oc
er
engi
allra
þæirra
er
æigi
vill
giarnna
drepa
þík.
Menn
væít
kuað
malpriant.
þu
ert
hæimskr
oc
o forsiall.
idag
hefir
þu
gort
oss
þann
scaða.
at
alldregi
mon
bœttr
verða.
en
nu
nalgaz
sa
timi
er
þu
mont
iðraz.
Sua
lengi
rǫddoz
þæír
við
at
allr
herinn
kom
farande.
sem
hæiðingiar
sao.
þa
liupu
þæír
þegar
framm.
at
þæím.
Nu
miskunni
Guð
hinum
dyrrliga
oc
hinum
kurtæisa
elisi.
nu
er
ner
dauða
eða
limo
sina
at
láta.
Ch. 17
SEM
elís
sa
hæiðingia.
er
afœti
voro
at
ser
laupa.
oc
herenn
allann.
er
þæím
fylgði
ahestom
at
ser
riða.
þa
het
hann
aguð
af
ollu
hiarta.
ser
at
miskunna.
oc
sa
hann
þa
at
malpriant
nam
staðar.
oc
ræið
tomliga
oc
ræddiz
hann
ecki.
þa
kuiknaðe
hestr
hans
er
fyrr
var
moðr
þuiat
hann
hafðe
tekit
ond
sina.
ok
huillz
meðan
þæír
rœddoz
við.
þui
nest
læypti
hann
hesti
sinum
at
mal
priant.
oc
lagðe
spiote
sínu
í
skiolld
hans
er
þegar
isundr
klofnaðe
firir
haugguinu.
oc
festi
spiotit
i
bry
niu
hans.
oc
bar
hann
af
hestinum
sua
langt.
sem
spiot
scaft
hans
vannz.
oc
kastaðe
honom
i
vaðit
er
þar
var
igautunni.
Sua
at
spiotskaft
hans
flaug
fiarri
or
haunndum
hans.
oc
hann
sialfr
fiell
agrufu.
Siðan
liop
elís
a
hest
hans
ollum
herinum
asiandum.
oc
ferr
hann
nu
læiðar
sinnar.
guð
se
gæzla
hans.
engi
livande
maðr
fær
farit
hann
nenatt
honom
meðan
hann
vill
undan
hallda.
þuiat
hestrinn
feck
alldregi
maka
sinn
at
skiotlæík.
oc
kann
alldregi
mǫðaz.
Ch. 18
MAlpriant
læít
abak
sér.
oc
sa
sitia
ahesti
sinum
elís
er
hann
mest
hataðe.
allra
livanda
oc
hann
sa
at
hann
hellt
spioti
sinu
til
lags
sem
hann
væri
þa
albuinn
til
lags.
oc
at
beriatz.
oc
œpte
hann
þa
harri
roddu.
haiðin
giar
kuað
hann
dyrlegir
drengir
oc
hinir
beztu
bar
daga
menn.
ef
þessi
kemz
undan
þa
erom
vær
allir
suivirðer.
Sem
elis
skilde
folsku
þæirra
þa
hellt
hann
fram
læið
sína.
hann
sat
aþæím
hinum
goða
hesti
at
sua
mikit
ma
laupa.
at
hann
er
sua
fiarre
sem
hann
vill.
hæiðingiar
fylgðu
honom
mikil
fiolðe
oc
mattu
æigi
nalgaz
hann
mæirr
en
honom
syndiz.
En
þa
sne
riz
hann
aftr
at
beriaz.
vit
þa
er
nestir
varo.
þuiat
ho
nom
þotti
gaman
at
fella
þa
drepa
oc
fœla.
særa
oc
suivirða.
Ch. 19
NV
er
at
segia
yðr
fra
Jorlunum.
er
herteknir
voro.
oc
lagu
bundnir
a
ængiom.
eftir
elisi
í
miklum
harm.
oc
angre.
þa
mællti
vilialmr
Jarll
or
orengi
borg.
hinn
dyrlegi
drottinn
almattigr
guð.
huat
hefir
þu
gort
af
þæim
dyrrliga
dreng.
er
her
var
ko
minn
at
hialpa
oss.
ec
em
ræddr
íhug
minum.
at
hann
hafe
oflengi
rent
eftir
hinum
dramsama
hæiðin
gia.
ef
hann
hefir
loccat
hann
eftir
ser.
til
megins
liðs
hæiðingia.
þa
monu
vær
sæínt
fa
hiolp.
hinn
mat
tugi
guð.
oc
herra
allrar
skepnu.
hinn
milldi
hug
gare
allra
þurftuga.
hinn
liufi
lausnari.
vandræ
ðe
oc
vesallda.
væít
oss
miskunn
oc
lausn.
oc
hialp
ræðe.
ef
vǽr
værim
nu
lausir
þa
mynde
oss
ecki
saka.
þuiat
þa
mœndo
vær
komatz.
a
þessa
hina
goðo
vapnhesta.
oc
biargaz.
Sem
hann
mællti
slict.
þa
kœmr
akr
karll
æinn
gangande
or
morkinni.
hia
þæím
oc
hengt
bulœxi
sina.
a
oxl
ser
er
hann
hafðe
unnit
með
um
daginn.
enn
þa
er
hann
sa
hæiðingia
liggia
avellinum
þa
flyðe
hann
undan.
þa
er
herra
vilialmr
kallaðe
a
hann
imikilli
astsemð.
vinr
kuað
hann
ræz
æigi
gack
hingat
til
vár
oc
mont
þu
hæyra
þat
er
þer
licar.
oc
varkynnir
vesolðum
oc
vandræðum
varom
ef
þu
truir
&aenl;guð.
oc
hans
hel
ga
menn.
Vær
erom
or
frannz
oc
fiarri
varom
vinum
Nu
idag
er
liðenn
manaðr.
hitt
bolvaða
oc
hit
otrua
folk
tok
oss.
oc
hefir
engi
dagr
liðet
sa
siðan.
er
vær
hovom
æigi
þolt
vandræðe
oc
vesallder.
Nu
sker
bond
þessi.
af
oss
at
vær
mættim
læysaz.
hinn
dyrli
ge
herra
kuað
hann.
huat
get
ec
at
gort
ec
a
.Vii.
bornn
upp
at
hallda.
sua
fatǫkr
oc
vesall.
at
hit
ællzta
hefir
ecki
athuga
hit
minzta.
Sem
herra
uilialmr
hæyrðe
þa
varkynde
hann
fatǫkt
hans.
gak
kuað
hann
oc
tak
þat
hit
goða
bliat.
oc
skinn kyrtil
huíta
skinna.
er
sa
hinn
dramblati
hæiðingi
hefir
att.
er
her
liggr
dauðr
hia
okr.
oc
sel
atorgi
firir.
xxx.
skillinga.
oc
biarg
þar
við
bornum
þinum.
til
þess
er
þu
sellt
þessa
fiora
mula.
er
vær
gefum
þer.
Sem
bondinn
skilldi
orð
hans.
þa
varð
hann
feginn
oc
glaðr.
oc
toc
knif
sinn
or
skæiðum.
oc
læysti
þa.
alla.
Ch. 20
ÞA
er
herra
uilialmr
Jarll
or
orengi borg.
kende
sik
lausan.
þa
liop
hann
upp
oc
stoð
afotum.
oc
mællti
almattigr
guð
himna
konungr.
þer
er
kunnict
at
fyrr
scal
ec
vera
sarr.
xx.
sarom.
oc
i
giog
num
lagðr
hundrat
spiotum
en
hæiðingiar
binnde
mik
op
tarr.
eða
taki.
En
þa
mællti
bertrafn.
systur son
hanꜱ
Væi
er
nu
hæiðingium.
&aenl;t
ec
em
lauss.
ef
ec
næ
þæím.
all
dregi
scal
ec
taka
aðra
lausn
af
þæim
nema
haufuð
af
buk
þæirra.
Sua
oc
bernarð
oc
bryslan
mællti.
hæiðin
giar
kuað
hann
hiner
bolvoðu
hundar.
guð
lati
oss
hemna
a
yðr
vesallder
þær
sem
þer
hafit
gort
oss.
En
arnalld
hinn
skeggiaðe
suarar.
ecki
fysir
mik
at
tala
annat.
en
vǽr
takim
oc
nytím
oss.
herclæði
þessi
er
her
liggia.
oc
þessa
hina
goðu
hesta.
oc
riðum
at
hialpa
þǽim
hinom
dyrliga
dreng
er
drap
ovini
vara.
oc
frialsaðe
oss
or
dauðvenom
vandræðum.
Ch. 21
NV
ero
þessir
hiner
dyrligu
herrar
lausir.
oc
frialsir
or
sinum
vandræðum.
oc
glaðir
með
miklum
fagnaðe
þessir
voro
hinir
kurtæisustu
menn.
oc
hinir
raustustu
ridderar.
allra
frankis manna.
um
sina
daga.
þæir
liupu
þegar
til
vapnanna.
oc
herclædduz.
Siðan
ganga
þæír
upp
a
breckuna.
oc
klifa
ívínvið
æinn.
oc
saz
um.
oc
kendo
elis
hinn
goða
oc
hinn
bezta
riddera.
er
mikill
fiolde
hæiðingia
fylgðe.
oc
rak.
Sua
at
hann
matte
huer
gi
læypa
hestinum.
oc
myndo
þæir
þa
hava
sigraz
oc
tekit
hann
hondom.
en
herra
vilialmr
or
orengi borg.
komu
læypande
um
dal
æinn.
oc
er
þeir
komo
imillom
hæiðingia
þa
matti
sia
athofn
þæirra
huerssu
þæír
rundu.
hæiðingium.
af
hestum
oc
drepa
þa.
oc
stæyp
tu
metnaðe
þæirra.
Sua
drapu
þæír
marga.
at
bloðras
þæirra
rann
sem
á
væri.
þar
matti
sia
herra
bernarð
Jarll
bryslan borgar.
Sem
hann
bæít
askeggi
oc
sneri
kompum.
sua
at
alldregi
fengu
þæír
hæiðin
giar bót
er
hans
mattu
vapn
til
na.
þa
mællti
Jose
or
alexandre.
hæiðingi.
Nu
se
ec
kuað
hann
kynlect
folk.
her
er
nu
kominn
artur
konungr.
or
bretlande
hinn
frægi
konungr.
oc
hinn
sigrsæli.
oc
með
honom
gafer
hinn
sterki.
oc
margant
hinn
ræiðlynde.
oc
gulafri
hinn
ǫðe.
er
etr
.V.
menn
eða
.Vi.
at
æínu
mali.
Snum
aftr
sem
skiotazt
til
liðs
vars
til
hialpar.
þuiat
þessom
maunnom
standaz
engi
lifande
menn.
þessir
ero
kappar
kristinna
manna.
er
longu
voro
dauðer.
oc
ero
nu
upp
risnir.
af
dauða
at
drepa
oss.
oc
veria
riki
sitt
firir
oss.
Ch. 22
SVa
sem
leon
kemr
sauða flocki
aflotta.
þa
er
hann
kœmr
at
uvaurom
laupande
or
hiðe
sinu.
at
kiosa
þann
er
hann
ser
mestann
í
ollum
flocki
þæirra
æptir
þæím
hætti
fór
herra
vilialmr.
orengi borgar
Jarll.
Sem
hann
kom
iflock
hæiðingia.
bolvaðra
þæir
ra
er
hann
atti
illt
at
giallda.
þa
drap
hann
þa
oc
sundr
dræifðe.
Sua
at
allir
urðu
hamstoli
er
sa
athævi
hans.
en
engi
toc
sa
oftarr
mála
er
bæið
hauggua
hans.
Slikir
hinir
saumu
voro
felagar
hans.
oc
flyia
hæiðingiar
nu
aftr
at
liðinu.
en
hiner
raku
þa
dre
pande
með
spiótum.
oc
namo
æigi
fyrr
staðar
en
þæír
haufðu
rekit
þa
í
megin
liðit.
oc
var
þat
mikil
hæimska.
oc
ofdirfð
at
þæir
fylgðu
þæim
oflengi.
þa
mællti
iasi
or
alexandria.
maghun
kuað
hann.
oc
apollon
væí
verðe
þæim
i
hálsi.
oc
iherðum
er
ykr
scal
tigna.
optarr
ne
luta.
dag
ne
nott
ef
þit
latið
þessa
í
brot
komaz.
er
sua
micla
suivirðing
oc
scomm
oc
scaða.
hafa
gort
fair
menn
sua
morgum
maunnom.
Siðan
sottu
þæir
alla
vega
at
þæím
oc
myndu
þa
hava
sigraz
a
Jorllunum
eða
mæitt
þa.
ef
æigi
hefðe
þæím
komit
hiolp
su
er
guð
sendi
þæím.
xx.
ridderar
komo
nu
annan
veg
riðande
or
skoginum.
er
herra
Julien
hafðe
sent.
eftir
elísi.
Sem
elís
sa
þa
oc
kende
þa.
þa
varð
hann
sua
feginn
af
fagnaðe.
at
hann
læypti
hesti
sinum.
oc
gat
farit
tunabes
mikinn
hauf
ðingia
.
af
alexandria
.
oc
hio
hann
með
suerðe
sinu.
sua
mikit
hogg
ahalsinn.
&aenl;t
hauf
hans
með
hial
minum.
oc
bryniu
hetti.
kom
fiarri
niðr
avollinn.
En
þæir
.xx.
ridderar
skunduðu.
oc
sloguzt
þegar
í
bardagann.
með
huossum
spiotum.
oc
goðum
suerðum
Ch. 23
NV
ero
þessir.
xx.
ridderar
til
komner.
hinna
.V.
er
firir
varo.
Sem
elís
sa
þat.
þa
þackaðe
hann
guði
komo
þæirra.
oc
læiku.
þæir
þa
við
þau.
Vii.
c.
hæiðingia.
sua
horðom
læík.
at
engi
af
ollom
þæím
komz
í
brott
nema
sarr
oc
suivirðr.
Nu
ef
æígi
vǽri
flæíri
þa
hefðe
vel
til
tekiz
en
nu
kœmr
farande
allr
megin
herrinn.
er
malkabre
var
haufðingi
firir.
oc
er
nu
æigi
kynlect
at
varer
menn
se
angraðer.
Sua
for
þa
um
siðir
at
afþæim
xx.
ridderum.
er
þæim
voro
komnir
til
hialpar.
þa
komz
engi
kuikr
a
brott.
En
herra
viliamr
iarll
or
orengi borg.
oc
bernnarð
broðir
hans.
er
alldregi
mǫdduz
ne
biluðu.
at
drepa
hæiðingia.
œptu
oc
kaul
loðu
á
elís.
þu
hinn
goðe
drengr
kuoðu
þæír
sœk
hin
gat
at
okr
oc
verom
allir
saman.
dyrtt
scal
sa
kꜹ
pa
er
her
vill
þer
gera
mæín.
oc
gerðe
elís
þegar
sem
þeir
mællto.
en
þegar
er
hann
hæyrðe.
at
nockor
hæiðin
gi
bæiddiz
at
ræiðar.
þa
sneri
hann
iamskiott
sinum
flogskiota
hesti.
at
honom
þuiat
hann
villde
þat
en
rekingr
hæíta.
Ch. 24
MIok
var
elís
&aenl;ngraðr
oc
harms fullr
at
menn
hans
voro
fallnir.
oc
oft
harmaðe
þa
oc
mællti.
hormuliga
fell
yðr
dyrleger
drengir.
af
þui
at
þer
fylgðot
mer.
at
hæiðingiar
hava
sigrat.
yðr
æina
drepit
oc
tekit.
I
þui
kom
frammlæy
pande
or
herenum.
æinn
tru lauss
hæiðingi.
hann
var
oflugr
oc
mikill.
halfrar
fimtu
alnar
var
hann
hárr.
bukr
hans
upp
ifra
lendom.
væí
verðe
bæí
num
hans.
þuiat
þau
voru
oflug.
oc
oflengi
borit
hann.
udœma
mikit
var
suerð
hans.
oc
skiolldr
hans
sua
mikill.
oc
þungr
at
hinn
sterkasti
akr karll
myndi
æígi
fa
upp
lypt.
af
iorðu.
hann
œpti
harri
roddu
a
elís.
kapsamliga.
þat
væít
tru
mín
riddari
kuað
hann.
of
mioc
hefir
þu
varðzk
idag.
en
nu
er
kominn
sa
tími
er
þu
mont
verða
sigraðr.
Nu
ræð
ec
þer
helldr
at
þu
latir
tru
þína.
oc
guð
oc
tru
a
terrogant.
er
oss
gerir
iartegnir.
oc
á
maghun
er
gefr
uiðinum
laúf.
oc
blom
oc
alldin.
En
elis
suaraðe.
þu
ert
haufut
fól
allra
fóla.
þat
væít
drottinn
scapare
minn.
at
þa
vǽri
ec
da
ligri
aullum
niðingum.
oc
likr
þæím
hinum
vesla
gyðingi.
er
hafnaðe
hinum
helga
MARtæi
ni.
firir
sakar
æinnar
hallar.
er
hann
sat
í.
ef
ec
haf
na
oc
firir
lát
ec
drottin
allrar
veralldar.
oc
all
rar
skepnu.
firir
sakar
skurgoða
yðarra.
helldr
em
ec
buinn
at
sanna
með
vapnum.
i
krafti
guðs.
at
maghun
oc
terrogant.
oc
apollon
guð
yðor.
ero
æigi
verðir
æíns
halmstras
hia
helgom
maunnom.
guðs
er
íhimnum
bua.
Sem
hinn
hæið
ni
skilðe
annsuor
elís.
þa
ræiddiz
hann
með
miclum
metnaðe.
oc
kappi.
þuiat
hann
hugðe.
at
engi
væri
hans
iamningi.
at
afli
oc
ræysti.
oc
riddera
scap
í
aullum
hæimi.
þa
læyptu
þæír
baðir
hestum
oc
firir
þui
at
hestarnir
voro
hinir
skio
taztu.
þa
komo
þæír
saman
með
sua
harðre
oc
akafri
ræið.
oc
sua
storum
oc
miclum
haug
gum.
oc
sterkum
atlogum.
at
huarr
þæirra
bar
annan
af
hestinum.
sem
þæir
voro
baðir
af
fallnir.
þa
lióp
elís
at
honom.
oc
var
skiotare
til
haugs.
oc
ræiddi
baðom
hondom
suerðit.
sem
hann
matti
hǽst
na
honom.
oc
kom
hauggit
niðr
í
millom
skialldarins.
abrióst
hinum
hæiðna.
sua
at
rǽist
alla
bryniu
af
honom.
oc
oll
innif
lin
or
honom.
oc
baðar
hendr
oc
fœtr
af
honom.
Sua
at
suerðit
nam
æigi
fyrr
staðar
en
í
There is a lacuna of presumably two leaves
between the present fols. 10 and 11. At the bottom of fol. 10v a younger hand
has added: Desideratur folium unium aut plura. After a short space, the same
hand adds: Duo folia desunt. The missing text can be reconstructed from younger
Icelandic manuscripts, but has not been included here, since this is a
transcription of a single manuscript, Upps DG 4-7. In Kölbing’s edition of Elis
saga (1881), the text of the lacuna has been supplied from another manuscript.
Chapters 25 and 26 are located in this lacuna, and are therefore missing
here.
or
frannz.
æinn
hertekinn
fatǫkian
mann.
at
kena
mer
vaulscu
mál.
þat
væít
tru
mín.
friða
dottir.
kuað
malkabrez.
ec
hafða
þann
æinn
með
mer.
er
alldre
gi
siðan
er
maghún
scapaðe
hæiminn.
kom
annaR
slícr
i
þetta
rike.
hann
hefir
sua
kugat
malpriant.
un
nasta
þinum.
oc
niðrat
þæím
hinom
mickla
metna
ðe
oc
drambi
er
hann
vændiz
firir
sacar
þínar.
sua
at
all
dre
coma
sua
margir
saman.
avollum
er
frankis
maðr
er
í
flocki
þæirra.
at
malpriant.
þorir
æi
æitt
mál
við
hann
mǽla.
Sem
mǽrinn
hæyrðe
at
faðir
hennar.
lofaði
sua
mioc
þenna
hinn
vaska
dreng.
þa
rann
þegar
hugr
hennar.
til
hans
allr
til
astar.
Sua
at
hon
matti
engu
suara.
ne
læyfis
biðia
braút
at
ganga.
nema
hon
laút
scurgoðum
sinum.
oc
bað
af
ollu
hiarta.
at
þau
varðvæíti
þann.
hinn
natturo
liga
dreng.
fra
suivirðingum
oc
dauða.
Ch. 27
NV
segir
fra
elísi
at
hann
ræið
framm
með
strondon
ni.
oc
hét
&aenl;guð
oc
&aenl;hans
goðlæíca.
oc
mællti
kuað
hann
herra
guð.
hinn
millde.
oc
hinn
mattugi
konungr
læið
mik
í
þann
stad
oc
til
þess
herbyrgis.
at
ec
mæt
ta
mat
fá.
þuiat
oflengi
pinumz
ec
af
matlæysi.
Nu
ero
.V.
dagar
liðnir
sidan
er
ec
át
mat.
oc
fellr
mer
mioc
styrkr
oc
afl
mitt.
þui
nest
ræið
hann
af
brek
kunni.
ofan.
oc
er
hann
var
kominn
avoll
æínn.
þa
sa
hann
under
scoginum.
ígiegnum
scugga
æíns
viðar
mi
kils
þria
þíofa
sitia.
oc
haufdu
þar
mikit
fe.
þat
er
þæír
haufðu
rǽnt.
oc
stolit
æína
micla
kistu.
er
full
var
af
brendu
gulli.
or
morgo
lande.
þæir
hauf
ðu
formællt
málstefnu
sína
oc
gera
rað
sín.
oc
hauf
ðu
þangat
fœIBB: probably corrected from "o"rt
daugurð
sinn
rikuliga
buinn.
tua
Pa
fugla.
oc
æina
ælftr
með
goðo
Pipars
bryni.
oc
mikinn
pott
fullan.
af
biorblandaðu
víni.
oc
.ii.
micla
flýr
læifa.
Sem
elis
sa
at
þæír
biugguz.
til
matar.
oc
matr
vel
til
buinn.
oc
at
huerr
þæirra.
bauð
oðrom
brauð
oc
vín.
oc
slatr.
þa
feck
hann
sua
micla
matar
fýst.
at
hann
matti
engom
kosti
lengr
við
bindaz.
oc
stæig
hann
þa
hóglega
af
hesti
sinum.
sua
at
huartki
krafði
hann
vatz
ne
handklæðis.
oc
settiz
hann
þegar
til
matar.
a
grasit
hia
þæím.
oc
þæír
.iii.
gato
æigi
iamskiott
scorit
sem
hann
át
æinnsaman.
oc
mællti
þa
til
hans
haufðingi
þiofanna.
diarfr
ert
þu
kuað
hann.
hinn
graðugi
suelgr.
at
þu
sezk
til
matar
varꜱ.
oc
biðr
oss
æigi
læyfis.
alldre
varo
þær
karllmanz
hendr.
er
iamvel
hava
numit.
at
æyða
disca.
sem
þínar.
en
allt
scallt
þu
þetta
dyrt
kaupa.
&aenl;ðr
en
vǽr
skiliumz.
þenna
hest
er
þu
hefir
hingat
haft.
hann
scalt
þu
her
láta
íyðvaro
valldi.
en
ef
þu
angrar
oss
mæirr
um
æinn
huernn
lut.
þa
fær
þu
þau
hogg
af
oss
með
hnefum
oc
stofum
oc
fotum.
at
all
dre
mon
finnaz
sa
læknir
er
þer
kunni
hialpa.
Goðe
vinr
kuað
elís.
þu
helldr
&aenl;
rongu.
at
þu
mælir
slíct.
æigi
hyggr
þu
at
huat
er
þessi
matr
eða
dryckr.
kostaði.
er
vær
havom
næytt.
nu
vitum
fyst
huat
kostaðe
oc
seg
satt
til.
oc
scal
þat
er
til
mín
kœmr.
gior
samliga
upp
lucazk.
on
&aenl;mǽlis.
þat
væít
haufuð
mitt
kuað
þiofrinn.
&aenl;t
þu
scallt
vita
kostnaðinn.
hundrat
marka
íbrendo
gulli
varo
firir
golldnar.
en
giallt.
x.
merkr
íbrendo
silfri.
oc
ver
frials.
þat
væít
tru
mín.
kuað
elís.
at
alldregi
sa
ec
slíct.
ef
allt
er
sua
dyrtt
i
þessu
lande.
miclu
er
þar
betra
sem
ec
em
barnn fǫddr.
takit
kuað
hann
af
mer
fim
skillinga
brenda
silfrs.
ón
amælis.
oc
bliat
þetta.
með
huítum
skinnum.
er
mik
kostaði
.V.
merkr
gullz.
þa
er
kæyft
var.
þat
væít
haufuð
mitt
kuað
þiofrinn.
þu
verðr
allt
annat
at
tala.
hest
þenna
scolo
vǽr
hava.
er
þu
hefir
hingat
haft.
ec
hevi
at
hugt
mer.
at
bæizlit
er
vert
.xx.
punda
silfrs.
þu
scallt
ganga
nockuiðr
ibrott
fra
oss
afœti.
oc
bera
staf
i
hondom
sem
furu maðr.
Væi
verði
þer
hinn
vannde
fantr
kuað
elís.
Guð
sendi
þer
suivirðing.
ec
hug
ða
þa
er
ec
sa
yðr.
mat
leggia
framm.
þa
hugða
ec
at
þer
værit
lender menn
eða
ridderar.
borgar menn
eða
kaupmenn.
er
vel
kynni
fagna
dugandis
monnum.
en
nu
segi
þer
at
þer
vilit
hava
hest
minn.
firir
mat
oc
dryck
yðarnn.
oc
vilit
suikia
mik.
sem
iudas
suæík
varnn
drottin
varnn
at
matborði.
en
ec
suer
yðr
uið
sialfan
guð.
oc
hinn
dyra
postola.
er
Pilagrimar
til
gan
ga.
ef
nockor
yðarr
er
sua
diarfr.
at
þori
hingat
at
ganga.
ec
scal
sua
læíka
hann.
at
alldre
scal
honom
verða
fagnaðr
a.
oc
gef
ec
æinn
penning
falsaðan
firir
yðr
þria.
mæira
styrck
þyrfti
þer
aðr
en.
þer
cœmit
mer
aflotta.
eða
ræzlu.
amik.
Ch. 28
Uæi
verði
þer
illmenni
kuað
elís.
Guð
gefi
yðr
vandræði.
ec
se
at
sonnu
at
þer
erot
þiofar.
oc
vandir
menn.
huar
toku
þer
gull
þat
er
her
liggr.
ef
nu
æigi
bæínt
fai
þer
hæimilldar
mann
til
þa
scal
ec
her
hengia
yðr.
oc
skaut
hann
þa
fœti
sinum.
&aenl;
hals
þæím
er
haufðingi
var
þiofanna.
oc
varð
haug
git
sua
þungt.
at
alldre
kom
hann
suaurum
upp
siðan.
þuiat
halsbæínit
var
í
sundr
brotit.
en
anann
þio
finn
tok
hann
hondom.
um
armleginn.
oc
kipti
honom
at
ser.
Sua
at
hondin
slitnaði
af
honom
við
ǫxlina
oc
hiartat
með
innyflum.
fell
or
buk
hans.
en
ga
lopin
var
hinn
þriði
litill
at
vexti
oc
kom
hann
þegar
oc
settiz
a
kne
oc
bað
ser
friðar.
oc
mællti.
hinn
dyr
ligi
herra.
ger
sialvom
þer
sœmð.
oc
drep
mik
æigi.
tak
her
við
tru
minni.
at
alldregi
villda
ec
þer
illt.
ef
þu
villt
at
ec
se
met
þer.
þa
gerir
þer
mer
micla
astsemð.
þu
ferr
alldregi
þingat.
er
ec
scal
æigi
giarnna
fylgia
þer.
ef
þu
ert
fiar
þurfi.
þa
scal
ec
fa
þer
sua
mikit
at
alldregi
scal
þik
skorta.
ec
væít
sua
mikit
fe.
hirt
i
scoginum.
at
.xiiij.
borger.
oc
.ii.
kastalar.
oc.
xx.
ero
æigi
sua
mikils
verðir
.xiiij.
vetr
hevi
ec
verit
felagi.
þes
sarra
manna.
oc
oft
hevir
værit
sǽtt
mer
i
þessum
scogi.
bæði
nǽtr
oc
daga.
oc
oft
tekinn
oc
kastaðr
í
myrkua stofu.
oc
harðar
gæzlur.
en
ec
kann
sua
mar
gar
listir.
oc
brogð
at
þa
er
mín
er
vanligast
gǽtt.
þa
skrep
ec
í
brott.
þui
vil
ec
nu
æigi
oftarr
stela.
at
ill
kunnasta
er
at
vera
þiofr.
þuiat
skiott
er
þiofr
hengdr.
er
hann
er
a
þyfsku
tekinn.
Ch. 29
ELís.
sa
galopin
standa
a
kne
firir
ser
oc
biðia.
miskunnar.
þu
hinn
dyrligi
herra.
drep
mik
æigi.
þuiat
ec
em
goðra
manna.
oc
or
riku
lande.
ek
em
sun
terri
iarls.
or
suðrriki.
Sem
moðir
mín
hafði
fœtt
mik.
þa
toku
mik
í
brott
um
not
tina.
þriar
alfkonur.
or
buri
þui
sem
ec
var
ílagðr.
oc
villdi
æinn
af
þæím.
raða
mer
oc
hava
með
ser.
en
hinum
firir
þotti
tuæímr.
oc
mællti
þa
huar
þæirra
til
annarrar.
at
ec
skyllda
all
dre
upp
vaxa.
ne
mikill
verða.
en
sua
mi
kit
laupa
skyllda
ec.
at
alldregi
skop
guð
þat
kuikuendi.
er
iammikit
ma
fara.
Sem
þæír
rǫddu
slíct.
þa
kom
laupande
Josi.
or
alexan
dria lande.
æinn
illgiarnn
hæiðingi.
oc
tuæír
aðrir
hæiðingiar.
hans
logbrǫðr.
oc
felagar
hertori.
oc
guntr.
oc
er
elis
læít
þa.
þa
þotti
honom
ogn
af
þeim
standa.
af
þui
at
hann
var
slyppr.
en
æigi
at
siðr
bæið
hann
haugsins.
en
þa
kom
Josi.
oc
lagði
hann
iigiognum.
her
ðar
blaðit.
oc
er
elis
sneriz
af
spiotinu.
þa
braút
hann
þat
í
sundr.
en
sem
annarr
hæiðingi
bioz
at
hauggua.
hann.
þa
lióp
galopin
framm.
oc
ræiddi
baðom
hondum.
æína
micla
&aenl;palldrs
klubbu.
oc
laust
þegar
hæiðingian.
í
milli
augnanna.
sua
at
hæilirenn
með
bloðinu.
la
á
klubIBB: probably corrected from
"f"bunni.
oc
hinn
dauðr
stæyptiz
avollinn.
Sem
elís
læít
til
hans.
þa
þotti
honom
undarlect.
oc
kynlect
&aenl;t
þiofrinn
var
sua
harðr.
oc
diarfr
at
hann
reð
á
herclæddan
mann.
oc
hæiðingia.
En
er
Josi
hafði
brugðit
sinu
suerði.
oc
sært
elis
auðru
sare.
þa
græíp
elis
um
hond
hanS.
oc
tok
með
afli
suerðit
af
honom.
oc
er
hann
hafði
latið
suerðit.
þa
sneriz
hann
undan.
en
þa
kom
hertur
hinn
þriði.
oc
hio
elis
hann
þegar
með
suerðinu.
oc
skꜹt
honom
dauðum
avollinn.
Siðan
tok
hann
hestinn.
hans
oc
mællti
til
galopins.
Sua
varðvæíti
mer
guð
í
miskunn
sinni.
kuað
hann
oc
frelsi
mik
or
bolvaðum
flocki
hæiðingia.
at
alldre
scal
ec
bregðaz
þer.
þoat
mer
liggi
dauði
við.
tak
nu
við
hesti
þessom.
þuiat
þu
hefir
vel
til
þiónat.
þa
mællti
galopin
herra
ridderi.
virðuligr
vinr.
huat
scal
ec
af
gera.
hestinum
ec
kann
huartki
læypa
honom
ne
snua.
ef
ec
væra
á
baki
ho
nom.
þa
mynda
ec
þegar
falla
af
honom.
taki
þer
helldr
þann
er
villdastr
er.
af
þessum
hestum.
En
ec
man
taka
þenna
hinn
gyllta
skiolld
er
her
liggr.
a
vellinom
a
bak
mer
með
lauf
grœnum
fetli.
oc
læiða
í
togi
þen
na
hinn
micla
arabia hest.
oc
er
hann
fylger
mer
æigi.
sua
skiótt
sem
ec
vil.
þa
scal
ec
þegar
drepa
hann
með
klubbu
minni.
at
æigi
nioti
hans
oviner
okkrir.
Ch. 30
Sem
elis
hafði
skilt.
þat
sem
þiofrinn
mællti.
at
hann
er
sua
skiotr
afœti.
at
hann
vill
engan
hest
hava.
þa
let
hann
allt
vera
sem
hann
villdi.
en
þa
villtuzt
þæír
af
veg
þæím.
er
þæir
skylldu
hava
framm
halldit.
þuiat
þa
ræis
upp
miorkui
sua
mikill.
at
þæir
mattu
engan
veg
skilia.
oc
foro
þæír
þa
villt.
oc
komo
þæír
þa
uið
sobrie
hina
dyrlegu
hovoð
borg.
oc
var
þat
mikill
harmr.
&aenl;t
þæír
komo
þar
niðr.
fyrir
þui.
at
fyrr
en
kuelld
komi.
monu
þæir
fa
mikit
angr.
oc
haska.
mæínlæti.
oc
vand
ræði
í
borgar
liðinu.
firir
þæim
stoð.
Josi
er
aþæím
sama
degi
hafði
rekit
elis.
oc
sært
hann.
oc
þegar
sem
hann
sa
þa
skauzk
hann
ibrott.
oc
læyndiz.
oc
liop
þegar
sem
hann
matti
skiotazt.
til
konungs hallar.
oc
er
hann
sa
konung
inn.
þa
mællti
hann
þat
væít
maghun
herra
konungr
kuað
hann.
at
mikill
scaðe
oc
suivirðing
er
gor
þer
a
þessum
degi.
þuiat
drepinn
er
ertun
hinn
bazti
vin
þinn.
oc
gunter
oc
malgant.
konungr
er
þu
lezt
korona.
En
sem
konungr
skilðe.
þa
varð
hann
undarliga
ræiðr.
af
harmi
oc
angre.
oc
suor
hann
þa
við
maghun.
oc
alla
aðra
scurgo
ða.
sua
at
í
ollum
kastalum
oc
borgum.
Sua
uiða
sem
riki
hans
er
þa
scal
hann
lata
utlægia
elís.
oc
dœma
dræ
pan.
þar
sem
hann
er
tekinn.
hinn
vandi
Josi
suaraði.
herra
konungr
kuað
hann.
þu
mælir
micla
hæimsku.
þat
væít
haufuð
mitt.
at
þu
þarft
æigi
sua
mikit
starf
a
at
leggia
at
læíta
hans.
þuiat
hann
er
nu
mioc
nǽr.
oc
nu
mego
þer
mœta
honom.
uti
firir
borgar liði
nu.
ef
þer
vilit
finna
hann
Ch. 31
NV
er
elis
kominn
unðir
borgar vegginn.
sobrie
oc
er
hann
læít
turnna.
oc
kastala
borgarinnar.
þa
mæl
ti
hann
til
galopins.
er
honom
var
handgenginn.
með
fullum
trunaði.
seg
mer
vinr
kuað
hann.
er
þer
kun
nict
þetta
land.
væiztu
huerr
herra
er
þessa
landz.
Ja
kuað
hann
allt
er
mer
þat
kunnict.
þessir
ero
turnnar
oc
kastalar.
sobrie borgar
íþessarri
borg
er
malkabres
konungr.
oc
sonr
hans
oc
dottir.
í
allri
hæíms kringlu
finnz
engi
kuen maðr.
iam
frið
henni.
ec
var
scommo.
i
þessum
kastala.
oc
haf
ða
ec
þa
felagscap.
vit
þa
menn
sem
þu
drapt.
oc
tokom
vær
her
or
þessum
kastala
mikit
fe.
ef
konungr
næði
mer.
þa
firir
leti
hann
ǽigi
sakar
allz
gullz
er
í
er
Paui borg.
at
hengia
mik
ídag.
þu
hefir
suikit
mik
kuað
elís.
er
þu
læiddir
mik
hinga
með
velom
þinom.
undir
valld
ovina
minna.
Næi
herra
kuað
hann
þat
væít
hinn
dyrligi
drottinn.
er
hin
helgasta
mær
maria
fœdde
nema
mœrkui
var
mikill.
oc
oc
vegrinn
mer
æigi
at
fullu
kunnigr.
Sem
þæír
rǫddo
þetta
oc
annat.
þa
komo
læypande.
bolva
ðir
hæiðingiar.
er
guð
gefi
suivirðing.
skomm
oc
scaða.
oc
drapo
þæír
þa
undir
elisi.
þann
hinn
goða
hest.
er
betri
var
en
.VII.c.
Punda
gullz.
en
hann
ruddi
þa
af
ser
með
suerðinu.
oc
drap
abaðar
hendr
en
galopin
fec
þa
spiót
æitt.
oc
hialp
honom
allt
þat
sem
hann
matti.
sua
at
þæír
felldu
þar
niðr
alitilli
stundu.
XV.
hæiðingia.
oc
helldu
þæír
þa
undan
er
eftir
voru.
en
elís
oc
hans
felagi.
læitaði
þa
firir
ser.
oc
helldu
þa
framm
læið
sina.
undir
borgar vegginn.
oc
komoz
í
grasgarð
æinn.
er
var
undir
borginni.
engi
maðr
sa
annan
iamfagran.
ne
iamgoðan
en
hæiðingiar.
er
undan
komoz.
skunndoðu
þegar
í
konungs
garð.
oc
tolðu
konungi
sinar
ofarar.
Sem
rosamunda
hæyrði.
þa
glad
diz
hon
í
hug
sinum.
oc
mællti.
oho
kuað
hon.
minn
hinn
mickli
herra
maghun.
lofa
mer
sua
lengi
at
liva
at
ec
mætta
þenna
hinn
goða
mann.
hava
í
minni
gæz
lu.
bæðe
skyllda
ec
leggia
i
hans
valld
lif
mitt
oc
licam.
Ch. 32
Alla
þa
nott
var
elis
igrasgar
ðinum.
undir
turnnonum
harms
fullr
oc
angrs.
ræiðr
oc
ryggr.
oc
fell
oft
í
ovit
kærande
vandræ
ði
sín.
oc
mællti
o
herra
Julien.
faðir
minn
micla
hæímsku
gerða
ec
þa.
er
ec
liop
fra
þer
í
olæyfi
þinu.
þuiat
mitt
lif
er
nu
engu
nytt.
oc
ovinattu.
Nu
er
vist
at
þu
mont
alldri
mik
sia
siðan.
hæi
lan
oc
halldinn.
Galopin
kuað
hann.
far
nu
læiðar.
þinnar.
þuiat
þessi
dagr
mon
okr
skilia
með
mic
klum
ryglæík.
þuiat
allt
er
nu
mitt
megin.
Næi
herra
kuað
þiofrinn.
æigi
fer
ec
daglangt
í
brott
nema
þer
fylgit
mer.
fyrr
scal
ec
her
lata
drepa
mik.
en
ec
fyr
lata
yðr
ísua
harð
ri
vangæzlu.
Nu
sem
nottin
var
liðin
oc
dag
rinn
birtiz.
þa
liupu
hæiðingiar
ahesta
sína.
bolvaðir
hunda synir.
oc
hættazt
þæír
nu
við
elís.
ef
þæír
na
honom.
at
þæír
skylldu
lima
hann
eða
drepa.
En
rosamundam
var
snemma
upp
risin.
oc
hæyrði
hon
þa
siðan
sma
fogla
syngia
með
faugrom
saung
er
fagnaðe
deginum.
oc
kom
henni
þegar
í
hug
astar ilmr.
oc
mællti
sua
ó
minn
halæiti
herra.
maghun
kuað
hon.
þu
ert
sua
kraftugr
oc
mattugr.
oc
mattugr.
at
þu
dregr
or
viðinum
lauf.
oc
blom.
oc
alldin.
frel
sa
mer
frankis mann
minn.
or
haundum
vandra
haufðingia.
oc
hæiðingia
at
þæír
drepi
hann
æigi.
ne
mæiði.
Sem
hon
hafði
þetta
mællt.
þa
læít
hon
niðr
avolluna.
undir
tur
ninn
oc
sa
hon
þa
elís.
þar
sem
hann
la
við
turninn
igrasgarðinum.
En
hinir
frankis menn
er
í
myrkuastofunni
voro.
Jafnan
haurmoðo
oc
kuæi
noðo
vandræði
elís.
Nu
þa
er
galopin
hæyrðe
kærande
rǫðu
þæirra.
þa
geck
hann
þann
veg
oc
lyd
diz
um.
oc
þui
nest
toc
hann
elís.
oc
lagði
abak
ser.
oc
villde
þa
ganga
ibrott
með
honom.
en
þa
mæll
ti
mærín
til
hans.
or
turninum.
þu
vinr
kuað
hon
hinn
litli
suæinn.
legg
niðr
mann
þann
hinn
go
ða.
er
þu
berr
abaki
þer.
en
ef
þu
berr
hann
langt
fram
þa
gerir
þu
sem
hæimskr.
þuiat
þar
firir
þer
sitia
xxx.
hæiðingia.
oc
er
engi
sa
er
æigi
hafi
œxi
eða
spiót.
staf
eða
stæín.
oc
hafa
þar
sǽtt
ykr
siðan
igǽrkuelld
oc
halldit
vorð
yfer
ykr.
alla
nott.
at
þit
skylldot
æigi
brott
komatz.
þuiat
sua
var
boðit
þæím.
Ch. 33
Goðr
vinr
kuað
hon.
þu
hinn
litli
suæinn.
lyð
oc
fylg
raðom
minum.
legg
hann
nu
niðr
hógværliga
afbaki
þer.
ec
vil
taca
við
honom.
oc
vita
tiðendi
hans
&aenl;lldre
var
ec
vinr
þæirra
er
sua
hava
hann
læikit.
þa
geck
hon
or
suefn
lofti
sinu.
oc
krafði
engan
fylgðar mann
með
ser
hon
var
klædd
æinum
hiúp
hins
bezta
bliaz.
við
huitum
skinnum.
fot
viðum.
fuglvofnum.
oc
gullvof
num.
þui
nest
klæddiz
hon
litlum
motli
hins
baz
ta
pellz.
huitare
var
holld
hennar.
en
nyfallinn
sniorr
a
þurrum
viði.
eða
hit
huitazta
blom
agrasi.
alldre
kom
sa
karllmaðr
í
hæiminn.
sua
harms fullr
oc
ryggr
ef
hann
sæí
hana.
þa
mæyndi
hann
læia
oc
gleðiaz
hiarta
hans.
oc
kom
hon
þa
til
elís.
oc
lagði
hœgre.
hond
sína.
under
hals
honom.
þar
sem
hann
la
í
grasinu.
Sem
Jarllinn
læít
hana
þa
syndiz
hon
honom
sua
fogr
oc
frið
oc
ynnileg.
Sua
siðug
oc
sœmileg.
at
hann
glæymðe
ollum
sinum
harm.
oc
settiz
þa
upp
agrasit.
oc
mællti
þa
mærin
til
hans.
Ridderi
kuað
hon.
huat
manna
ert
þu
trur
þu
a
maghun.
er
ollum
hæiminum
ræðr.
Næi
guð
væít
kuað
elis.
oc
a
engan
þann
mann
er
ho
nom
þionar.
ec
em
vestan
um
haf
kominn.
or
hinu
go
ða
prouentio lande.
Hæiðingiar
toco
mik
guð
hef
ni
þæim.
oc
gevi
þæím
suivirðing.
idag
kom
ec
or
vallde
þæirra.
sem
ec
kom
í
þetta
lannd.
siðan
hava
þæír
fylgt
mer
oc
gort
mer
mikit
mæín.
þæír
hava
sært
mik.
iiii.
sarom.
sua
sem
ec
hygg
til
olivis.
oc
er
mer
sa
mestr
harmr
er
ec
dæy
ón
skrip
ta
gangs
synða
minna.
þat
væít
tru
mín
kuað
mærin
at
ec
væít
nu
gorla
huat
manna
þu
ert.
oc
allt
er
mer
kunnict.
huat
verit
hefir
um
þik.
nu
hirð
ec
ki
um
þetta
er
þer
þyckir
at
vera.
oc
fylg
mer
sem
skiotazt
oc
forum
þegiande
þuiat
ec
scal
koma
þer
í
þann
stað.
er
þu
scallt
allr
annarr
vera
firir
kuelld
ef
þu
gerir
minn
vilia.
oc
toc
hon
þa
í
hond
elisi.
hi
na
hœgri.
oc
læiddi
hann.
Siðan
komo
þau
í
suefn
loft
hennar.
er
allt
var
gullsmæitt
allzconar
dyra
lícneskia.
oc
lagði
hon
hann
þa
ireckiu
þa
er
af
gulli
var
forfallinn.
En
blæior
reckiunnar.
varo
hina
beztu
silki.
oc
abræizl
sœmilect.
oc
rikuliga
buit.
oc
allr
an
narr
reckiu
bunaðr.
var
sœmilegr.
sua
at
hinn
baz
ti
haufðingi.
þess
hæímsrikis.
matti
rikuliga
íhuí
la.
Siðan
toc
mærín
or
mioðdreckiu
sinni.
iiii.
gros
sua
kroftog.
at
alldregi
scapaðe
guð
þat
kui
kuende.
ne
mann
er
abergði
þæíma
grosum.
sua
at
þau
niðr
kœmi
um
halsinn
i
briostið.
at
æigi
væri
þegar
sua
hæill
sem
fiskr
i
vatni.
Nu
stappaði
su
hin
kurtæisa
mær
siolfum
sinum
hondom
grosin
oc
gaf
elisi
siðan
at
drecka.
hinum
vasca
oc
hinum
raus
ta
riddera.
Sem
hann
hafði
dryckit.
oc
í
briost
honom
kom
dryckrinn.
þa
kennde
hann
sec
þegar
hæilan.
oc
kallaði
hann
þa
á
galopin
oc
mællti.
þetta
er
paradisi
oc
himnesk
dyrð.
oc
vit
erom
íkomnir.
alldre
bæiðomz
ec
heðan
at
fara.
ef
ec
hevi
slict
ynde
iamnan.
Ch. 34
Rosamunda
hin
kurtæisa
hin
friða
oc
hin
fræg
ia
hin
liosa
oc
hin
lofsæla.
unni
mioc
hinom
lof
sæla
oc
hinum
virðuliga
Jarlli
elísi.
við
akafri
oc
hugfastri
ast.
þuiat
hon
bio
honom
sialf
dryckinn.
en
er
hann
hafði
druckit.
oc
dryckrinn
vel
setnaðe
þa
var
honom
holpit
til
fullrar
hæilsu.
oc
krafði
hann
þa
matar.
oc
var
honom
þegar
buinn.
snæðingr
sem
hann
hyggr.
mynde
œskia.
þui
nest
var
honom
buin
laúg.
oc
for
hann
þegar
í.
Sem
hann
var
or
kominn
lau
ginni.
oc
hann
hafði
um
hrið
hallaz
í
reckiunni
þa
voro
fengin
honom
clæði
alldre
clæddiz
hertogi
ne
haufðingi.
oðrum
bunaðe
villdra.
siðan
settiz
mæ
rin
í
hia
honom.
oc
tok
hann
hana
ifaðm
ser
oc
kysti
hana
betr
en
hundrat
sinnum.
Galopin
kuað
elís.
se
huilíc
kona
þessi
er.
í
ollu
franka konungs
riki
finnz
engi
on
nur
slík.
villde
nu
allzvalldande.
guð.
er
í
himnum
byr
at
her
væri
nu
í
þessum
kastala.
&aenl;gamore
oc
bernn
arð.
oc
gamar.
oc
hinn
rausta
&aenl;ímar.
oc
berharð
hinn
dyrrliga
dreng.
fyrr
en
þessi
mær
vǽri.
upp
gefin
skylldo
margir
hæiðingiar
liggia
dauðir.
sa
er
nu
er
hæíll
oc
kátr.
Sem
galopinn
hæyrðe.
þa
scalf
hann
allr
af
ræzlu.
hinn
dyrligi
herra
kuað
hann
hui
mæli
þer
slíct.
ec
em
sua
ræddr
at
ec
hevi
varlla
vit
mitt
þuiat
ec
væít
at
uísu
ef
konungr
verðr
uiss
at
vit
erom
her
þa
hongu
vit
baðir.
aþessom
degi.
Ch. 35
NV
var
elís
.iiii.
daga
imiclum
fagnaðe.
við
mæyn
ni
i
turninnum.
sua
at
hinir
illu
hæiðingiar.
er
guð
gefi
tión
oc
talman
urðo
æigi
við
varir.
En
mal
kabrez
konungr
sobrie borgar
er
nu
til
borz
settr.
En
fyrr
en
hann
upp
stande
fra
borðum.
þa
verðr
hann
ræiðr
oc
an
graðr.
þuiat
Julien
konungr
or
balldas borg.
hinn
huít hare.
oc
hinn
gamli.
er
farinn
or
riki
sínu.
með.
xxx.
þusundrat
hæiðingia.
oc
hava
nu
at
uvoru
sett
landtiolld
sín.
&aenl;
engium
umhuerfis
sobrie borg.
oc
hava
upp
ræístar
val
slongur.
niðr
at
brióta
borgar vegginn.
Siðan
gerði
hann
sendi mann
sinn
sniallan
oc
diarf
mælltan
með
œrendi
sinu.
oc
boðaðe
malkabre
abrævi
sínu.
at
hann
gifti
honom
Rosamundam
dottor
sína.
oc
gefi
honom
halft
riki
sitt
með
oc
henni.
oc
kuaz
þui
vilia
una.
Nu
sem
malkabrez
sat
at
borðe
þa
geck
firir
hann
senndi
maðr.
oc
mællti
til
hans
herra
sobrie borgar.
lát
hirð
þína
gefa
oss
lioð.
meðan
vær
telium
yðr
œrende
vart.
engi
sendi maðr
aillt
at
hæyra.
ne
mæín
fa
af
œrendom
sinom.
þau
boð
sendi
þer
minn
herra
Julien.
konungr
hinn
huítskeggi.
&aenl;t
þu
gifter
honom
rosamunndam
dottor
þína
hina
friðu
oc
er
hann
nu
sialfr
her
kominn
at
krefia
skatz
oc
skulldar
af
riki
þínu.
þuiat
þat
hava
sagt
honom
hiner
ællztu
menn.
oc
hinir
hygnastu.
oc
raðgiafar
hans.
at
þu
ert
honom
skattgilldr.
en
ef
þu
syniar
honom.
þetta
boð
þa
stefnir
hann
þer
til
æínvigis.
her
avollu
na.
ef
þu
matt
drepa
hann
eða
sigraz
a
honom.
þa
scallt
þu
oc
þínir
arfar
frialsir
vera.
æfinlega.
oc
allr
þes
si
herr
aftr
fara
on
þins
skaða.
oc
mæína.
oc
alldre
skatt
af
þer
krefia.
Ch. 36
RYGGR
var
malka
brez.
þa
er
hann
hafðe
hæyrt
þessi
tiðende.
oc
sua
raði
hann
þa
sendi
manni
Juliens.
í
mikilli
ræiðe.
oc
andmǽli.
vinr
kuað
hann
seg
þinum
herra.
at
sua
hialpi
mer
maghun.
at
mikil
hæímsca.
oc
mikil
lǽte.
dirfir
hann
oc
eggiar
með
fullri
ogæfu.
til
slicra
orðsendinga.
þuiat
amorgin
firir
huetvet
na.
scal
hann
mœta
mer
eða
oðrum.
þæím
firir
mer
er
veria
scal
scatgilldit
firir
honom.
með
vapnum
sinum.
en
sua
hialpi
mer
maghun.
ef
æigi
værir
þu
sendi maðr.
at
nu
bæínt
skyllda
ec
lata
lima
þik.
eða
ut
lata
stinga
bæði
augu
þin.
oc
brenna
skegg
þitt
af
þer.
oc
senda
þik
suivirðan
til
suivirðlegs
hauf
ðingia.
þa
ræddiz
sendi maðr.
er
hann
hæyrði
slíct
at
þæír
myndo
mæiða
hann.
firir
sendi ferð
sína.
oc
er
æígi
nu
kynlict
hann
ferr
læiðar
sinnar.
sem
skiotazt
ma
hann.
Ch. 37
BRott
ferr
nu
sendi maðr
oc
hefir
vel
rekit
sendi ferð
sína.
en
malkabrez
sitr
eftir
ryggr
oc
ræiðr.
oc
rǫddi
hann
þa
við
son
sinn.
er
nefndr
var
kaifas
or
sobrie.
þu
scallt
gera.
sonr
kuað
hann.
þetta
æínvigi.
þuiat
firer
sakir
atgerðar
þinnar
oc
ræysti
þa
hefi
ec
under
gengit.
herra
kuað
kaifass.
þer
synit
oc
mælit
allmickla
hæímsku.
idag
er
liðinn
siðan
manaðr
er
riða
toc
mik
oc
vil
ec
æígi
sitia
avapnhesti.
firir
sacar
enskiz
lifande
mannz.
oc
giftið
honom
dottur
yðra.
er
hann
ann
sua
mioc.
oc
girnniz
hon
man
æígi
betr
giftaz.
þuiat
hann
er
rikr
oc
mikillz
vallz.
ma
gun
verði
mer
ræiðr.
er
huivetna
ræðr.
er
ec
beriumz
firir
sakir
hennar.
Ch. 38
Sem
konungrinn
skilðe
at
sonr
hans
læzk
vera
síukr.
þa
fann
hann
at
hann
blæyddiz
af
hyglæysi.
oc
hafði
fatt
um
firir
sakir
anarra
manna.
Siðan
mællti
konungrinn
til
Josi.
her
clæz
kuað
hann
oc
ger
þessa
at
ræið.
firir
mik
herra
kuað
hinn
hund
hæiðni
hunndr.
giarnna
mǫnda
ec
til
fara
ef
æigi
grandaði
mer
þat
í
fyrra
dag
er
þu
sendir
mik
eftir
frankis manni.
þa
særðe
hann
mik
micklu
sare.
sua
at
enn
blœðir
sarit.
oc
firir
þui
ma
ec
æigi
sitia
rettr
á
hesti.
ne
vel
bera
herclæðe.
Nu
gefi
magun
mer
suivirðing
oc
snæypu
ef
ec
ferr
sarr
at
beraz
firir
sacar
þínar.
oc
leggiaz
í
hasca
suabuinn
til
vap
na.
Ch. 39
Konungrinn.
skilðe
orð
hans.
oc
at
josi
lezk
vera
siukr.
oc
þorðe
æigi
at
fIBB: probably corrected from "a"ara
til
bardagans.
oc
kallaðe
hann
til
sin
malpriant.
oc
mællti.
Goðr
vinr
kuað
hann
gack
hingat.
þu
scallt
sigraz
í
þessu
æín
vígi.
uti
avollum
varom.
oc
scallt
þu
herclæðaz.
met
þæím
formala.
at
þu
drepr
eða
sigraz.
eða
með
nockorum
auðrum
hætti
yfir
gengr
kapp
oc
met
nað
Juliens.
þa
scallt
þu
hafa
dottur
mína
er
hann
sœkia
með
kappi.
oc
of
riki.
oc
halft
riki
mitt
um
mína
daga
en
siðan
scallt
þu
hæíta
haufðingi
oc
herra
konungr.
oc
kæísari
allz
mins
rikis
þa
suaraði
hinn
vande
malpriant.
konungr
kuað
hann
þu
rœðir
til
mín
bernku.
oc
barnna
gaman.
Sua
gerir
þu
við
mik
sem
akr
karll
við
hund
sinn.
þa
er
hann
eggiar
hann.
þar
sem
hann
þorir
æigi
sialfr.
at
koma
en
nu
sua
sem
þu
ert
haufðingi
oc
herra
konungr.
oc
cosningi
þessa
rikis.
þa
verr
ríki
þitt
oc
sælu
þína.
stiornn
oc
sœmð
styrk
oc
folk.
þitt.
oc
fiolða.
at
æigi
se
þu
rekingr
oc
huglauss.
firir
þessum
er
riki
þit
klandar
oc
sialfan
þik
vill
kefia.
En
maghun
hinn
mattu
gi.
hialpi
mer
sua
at
alldregi
scal
ec
stíga
á
vapn
hest.
at
veria
þik.
ne
þitt
riki.
væí
verði
þer
illmen
ni
kuað
hann.
nu
bliknar
þu
þegar
af
huglæysi.
oc
er
æ
þinn
ragscapr
hinn
sami.
oc
til
suivirðing
ar
toc
þu
herklæðe
þu
ertt
allra
róp
oc
reklingr.
Slict
varð
þer
firir
askipum.
þa
er
vær
skylldum
af
ganga.
þu
lezt
brautt
laupa
sakar
blæyðe
oc
huglæysi.
þinnar
hinn
natturoliga
mann.
oc
hinn
go
ða
dreng
er
vær
hertokum
í
vallande.
ef
hann
vǽri
nu
hæill.
oc
her
með
oss.
þa
mynde
hann
skiott.
frel
sa
oss.
oc
mitt
riki
undan
bardaga
þessum.
oc
klon
dom
með
vapnum
oc
vasklæik
sinum.
Ch. 40
KAifas
kuað
hann
illmannliga
hefir
þu
skift
við
mik
at
þu
toct
ǽigi
ahendr
þer
þetta
æínvigi
at
beriaz
við
Julien.
en
nu
er
komit
at
ráun
þinni.
oc
þurft
varri.
þa
er
ræzla
þín
oc
huglæysi
oss
til
angrs
oc
til
scaða
en
sialvom
þer
til
róps
oc
til
suivirðingar.
nu
hirði
ec
æigi
um
græyskap
þinn.
þuiat
ec
scal
gifta
honom
dottur
mína
oc
scal
henni
fylgia
helmingr
rikis
míns.
allz
sua
sem
hann
bæiddiz.
en
ec
scal
gera
æinca
mal
við
hann
at
ec
scal
hava
fiorðung
þessa
rikis.
frialsan.
oc
scullda lausan.
með
friði
oc
frælsi.
meðan
minir
dagar
ero.
þui
nest
kallaðe
konungr
til
sín
omer.
ræðis mann
sinn.
gack
þu
vinr
kuað
hann
upp
rosamunndam.
oc
seg
henni.
at
hon
bui
sec
sem
bazt
oc
sœmilegazt.
Ec
scal
gifta
hana
Juliene.
En
þa
sua
raðe
omer.
Giarnna
herra
sem
þer
uilit.
Nu
sem
þæír
ko
mo
at
loftinu.
þa
voru
allar
hurðir
fast
byrgðar.
oc
toco
þæír
í
hurðar
ringinn.
oc
scoku.
fiorum
sinnum.
Sem
ro
samundam
hæyrði
þa
andvarpaði
hon.
með
ollu
hiarta
þat
væít
tru
mín
herra
elís.
kuað
hon.
vær
erom
her
nu
illa
stodd.
þuiat
mer
er
nu
grunr
á.
&aenl;t
niosnir
hafa
um
oss
legit.
oc
rœgt
oss
illmannliga.
Jungfru
kuað
Jarllinn
ræzk
ecki
ef
ec
væra
nu
herklædr.
þa
skyllder
þu
nu
sia
mik
ge
fa
stor
haugg.
oc
syna
sua
atgerð
mina.
þat
væít
tru
mín
kuað
mærín.
&aenl;t
slict
er
nu
ecki
at
mæla.
get
ecki
nu
bardaga.
Gangit
nu
helldr
baðir
upp
i
turninn.
oc
hirðiz
þar.
en
ec
scal
ganga
til
duranna.
oc
suara
þæim
er
þar
ero
komnir.
ec
kann
þa
oc
macklig
suor
at
gefa.
orðum
þæirra.
Sua
scal
vera
iungfru
kuað
herra
elís
sem
þer
vilit.
Sem
þæír
voru
hirtir
í
turnninom.
þa
geck
hon
þegar
oc
lét
upp
hurðina.
oc
geck
þa
inn
Josi
hinn
vann
di
falseri.
oc
mællti
iungfru
kuað
hann.
konungr
byðr
yðr.
at
þer
buiz
sem
bazt.
oc
gangit
inn
með
oss
í
hollina.
mik
venter
at
hann
mon
vilia
gera
sœmð.
yðra.
oc
gifta
yðr.
Sem
hon
hafðe
hæyrt
boð
oc
uilia
fauður
sins.
þa
bioz
hon
tigurliga
oc
sœmilega.
sua
sem
samðe
at
gerð
hennar.
oc
haverk læik
hon
klæddiz.
þa
sua
rikum
skinnkyrtli.
hinna
huitostu
skinna.
með
sua
agætum
bunaði.
hals
oc
handa.
at
osenn
var
annarr
slikr.
þui
nest
klæddiz
hon
gullofnu
bliat.
sua
mæto
oc
agæ
tu.
at
í
allri
hæiðni
fannz
æigi
þess
maki.
en
mot
tull
sa
hinn
litli
er
hon
toc
yfir
sik.
var
sendr
ues
tan
or
hæiðninni.
undan
solar setu.
or
lande
þui
er
hæiter
occidens.
þriar
alfkonur
vafu
þat
klæði.
þraðum
hins
bezta
gullz.
með
allzconar
haglæi
ki.
með
sua
miclum
uirkðum.
at
þer
satu
yfir
.ix.
vetr.
þessu
klæði.
fyrr
en
full
ofit
væri.
þessi
mot
tull
var
allr
ofinn
storum
fuglum.
allr
með
gulli.
oc
settr
hinum
agætostum
gimstæinum.
mauttuls
bondin
oc
spennzl bandanna.
selldi
samarien
kaup maðr
malkabre
konungi.
.lx.
pundum
brenda
bisunda.
siðan
gyr
ði
mærin
sik
æinu
riku
bellti.
sem
allt
væri
æín
gullgiorð.
med
likneskiom
allzkonar
kuikuenda.
hiner
agætustu
gullsmiðir
haufðo
gort.
hár
hennar
var
gulli
fegra.
er
heck
í
milli
herða
hennar.
i
skínandom
flættingum.
holld
hennar
þar
sem
bert
var
skæín
huíta
ra
flurum
oc
fonn
nyfallinni.
alldre
var
sa
maðr
fǫddr.
ef
hann
sæí
hana
þa
mætti
at
sonnu
segia.
oc
at
ful
lu
víta.
at
i
allri
kristni
var
engi
onnur
friðari.
Ch. 41
NV
sem
mærin
var
inn
komin.
í
hollina.
þa
bir
tiz
oll
hollin.
af
fegrð
oc
bunaðe
hennar.
Sem.
konungr.
læít
hana.
þa
andvarpaði
hann
af
ollu
hiarta.
oc
mæll
ti.
hin
friða
dottir
kuad
hann.
mioc
em
ec
ang
raðr
oc
harms fullr.
at
iulien
hinn
gamli.
oc
hinn
huít
skeggiaðe.
hinn
illi
oc
hinn
vande
græykarll
er
her
co
minn
or
riki
sinu.
met
.XXX.
þus.
c.
hæiðingia.
sa
cara. caps[ed. sa|car ragscaps]
þíns
broður
oc
ofmætnaðar.
oc
lagði
æín
uigi
uid
hann.
oc
nu
þorir
hann
æigi
at
hallda
eínuiginu
na
handsolum
sínum.
ne
beriaz
uið
hann.
oc
firir
þui
nauðgumz
ec
at
gifta
þek
iuliene.
i
mic
klum
harm
oc
imoti
scapi.
Ch. 42
Goðe
faðer
kuað
mæ
rin
fyrr
se
ec
oð
oc
œr.
oc
oll
íbale
brend.
at
kolldom
kolum.
en
Julien
gamli.
oc
hinn
huítskeggi.
taki
alldre
sinum
skialfande
hondom.
aminom
licam.
Goðe
faðir
kuað
mærin.
lítt
mego
þer
rosa
sialfum
yðr.
sua
oc
brǫðr
mínum.
oc
iosi
er
kallaz
kappi
oc
berserkr.
er
engi
yðar
þorir
at
sia
æitt
hogg
iuliens.
ræðiz
þer
allir
oc
kugiz
firir
æinom
manni.
oc
skialfanda
karlli.
sua
mioc
at
þer
uilit
al
lir
frialsaz
undan
honom.
iupp
giof
æinnar
konu.
en
ec
suer
yðr
þat
uið
hinn
micla
maghun.
ef
þer
gip
tið
mik
honom
nauðga
þa
hafi
þer
illa
syst
sial
fum
yðr.
þuiat
aðr
en.
XII.
manaðer
se
gengner.
scal
ec
lata
niðr
brióta
alla
borgar veggi
yðra.
kastala
oc
turna
oc
gera
yðor
hibyli
snauð
oc
suiuirðleg
met
þui
at
þer
hafit
slict
rað
uppi.
við
mik.
en
nu
met
þui.
at
þer
erot
al
lir
ræddir
kugaðir
oc
sigraðer.
oc
yfir
komnir
firir
iuliene
af
huglæysi.
oc
blæyði
ragskaps
yð
ars.
þa
fallit
til
fǫta
mer
oc
biðit
miskunnar
oc
mon
ec
sysla
æinn
sua
goðan
mann.
er
bæði
scal
frelsa
yðr
oc
sua
mik.
undan
þessom
bar
daga
Ch. 43
Þa
mælti
mǽrin
goðir
ridderar
kuað
hon.
lyðit
rodd
minni.
ef
ma
nockornn
finna
sua
goðan
riddera.
at
hann
þori
at
riða
í
moti
iuliene.
gamla
at
beriaz
uið
hann.
her
a
vollum
varom.
uili
þer
herra
festa
honom
fullan
frið.
í
utræið
oc
aftr
kuomo.
sua
at
engi
dir
fiz
at
gera
honom
mæín.
ne
angr
ne
aræðe.
Goða
dottir
kuað
konungr
ivaz
æigi
um
þat.
se
her
æinorð
mína.
oc
konungs
doms
míns.
er
ec
á
ma
gún
at
giallda.
at
huergi
scal
honom
vera
mæín
gort.
þar
sem
vær
megom
honom
hialp
væíta.
ef
hann
er
felauss.
vǽr
scolum
gera
hann
fullsælan.
rícan
oc
mattogan.
oc
ef
þat
er
þinn
uili.
þa
skolom
vær
gifta
þek
honom.
með
sǫmð
oc
tign.
oc
verðugum
uirðingum.
þa
suaraði
mærin.
ec
bæiðumz
æi
framarr.
Siðan
stoð
hon
upp
oc
geck
íloptið.
sitt
at
tala
uið
herra
elís.
þat
væít
maghun
herra
kuað
hon.
at
nu
æig
naz
mer
mikill
harmr.
oc
oll
em
ec
sturlað
af
angri.
her
er
nu
kominn
hinn
gamli
iulien.
oc
krefr
atræið
oc
bardaga.
oc
þorir
engi
varra
man
na
uið
hann
at
riða.
en
nu
mego
uær
segia.
at
hæiðingiar
varir
ræðaz.
oc
blæyðaz
sua
at
allr
met
naðr
þæirrar
atgerða.
er
þæím
hað
oc
hegomi.
snæy
ping
oc
suivirðing.
Mycklu
helldr
vilia
þæír
her
lata
líf
sitt.
en
æinnhuerr
þæirra
þori
at
riða.
út
at
rinnda
iuliene
af
oss.
Nu
ef
þer
værit
sua
hugdiar
fir.
oc
vanir
íbardogum.
at
þer
þorit
at
riða
ímót
honom.
þa
uitið
at
sonnu.
at
ec
scal
sysla
yðr
sua
mic
kla
tign.
við
sialfri
mer.
at
þer
scolot
bera
coronu
i
þessarri
holl.
ahinum
fyrsta
hatiðis degi
comandi.
sumars.
Jungfru
kuað
iarllinn.
þetta
samir
mer
æigi.
er
þer
mælit.
engi
hugr
er
mer
ariki
ne
fiar lu
tum.
oc
æígi
uil
ec
enn
at
fara
at
sanna
slict.
en
kono
uil
ec
enggarrar
fa
nema
hon
trui
a
san
nan
guð.
Nu
firir
sakar
hæiðingia
yðarra.
oc
hug
læysi
er
nu
hafi
þer
talt.
ef
þer
syslit
uapnhest
oc
aull
herclæði.
þa
scal
ec
ut
riða.
en
ef
ec
mǫti
Juliene
þa
fær
hann
vandræðe.
þau
mund
er
uit
skil
iumz.
ef
hann
kœmz
kuikr
íbrott.
alldre
siðan
scal
hann
krefia
atræið.
af
þæím
er
fǫddr
er
í
fraclande.
Ch. 44
ÞAt
væít
tru
mín
iungfru
kuað
herra
elis.
ef
hæiðingiar
yðrir
uilia
haua
utræið.
oc
byðr
konungr
þa
hafi
þer
þann
syst.
er
æigi
mon
ahel
fara
firir
juliene.
oc
segi
ec
yðr
þat
at
sonnu.
at
alldre
scapaði
guð
hæiðingia
sua
mikils
afls
ne
mat
tar.
ef
hann
krefr
með
mikillǽti.
þat
nockot
er
yðr
er
yðr
er
æígi
at
scapi.
oc
byðr
yðr
kapp
oc
ofriki.
þa
scal
hann
mǫta
þæim
her
sem
ec
em.
er
veria
scal
sœmð
yðra.
oc
skiott
taca
hefndina.
Sem
mæ
rin
skilðe
þat
sem
hann
mællti
þa
þackaðe
hon
ho
nom
með
fagnaðe.
oc
mællti
hinn
dyrlige
ridderi
kuað
hon.
oc
hinn
sœti
blomi
ynnilegrar
œsku.
Glæym
æigi
þu
ast
minni.
þa
er
þu
leggr
spíoti
þinu.
oc
ræz
æigi
hót
ne
hegoma
Juliens
hins
gamla.
en
hann
a
æinn
sua
goðan
hest.
en
hann
læypr
skiotara
um
fioll.
oc
hamra
oc
uslettur.
en
hinir
skiotaztu
uapn hestar.
varra
manna
aslettum
velli.
Engi
miohunndr
ma
sua
mikit
laupa.
at
fylgia
megi
honom.
þessi
hestr
hæitir
primsant
or
aragun.
oc
er
hann
sua
hugsterkr.
at
hann
styggiz
enga
ogn.
þa
er
hann
kœmr
i
bardaga.
þar
sem
þrong
verðr
mikil.
þa
bersc
hann
með
fotum
oc
leggia
knutum.
sua
at
engi
kœmz
kuikr
ibrott.
er
firir
verðr
hofa
hauggum
hans.
hann
bítr
oc
með
tonnum.
oc
slitr
sem
vargr
oc
leon.
Sem
mærin
hafðe
þetta
mællt.
þa
liop
hinn
litli
galopin
upp.
oc
lek
við
baðom
hondom
með
fagnaðe
oc
mǽllti.
herra
elis
þat
væít
tru
mín
herra
nu
scolo
vit
vera
katir.
oc
glaðir.
oc
ottumz
ecki.
set
a
vandliga.
at
þer
takit
uið
goðum
herclæðum.
ec
scal
at
uisu
sysla
yðr
þen
na
hest.
hueriom
sem
fyrir
þycki.
Ch. 45
ÞAT
væít
maghun
herra
iarl
quað
mærin
at
þessi
hestr
er
hinn
bezti.
oc
mikil
hiolp
i
bar
daga.
hann
hefir
oc
annan
sið
þann
er
mioc
er
lo
fande.
hann
kastar
huerium
þæím
manni
af
ser
er
æigi
hefir
numit
vel
at
riða.
ne
vapn
bera.
oc
firir
þui
ma
engi
unæytr
ridderi
ahonom
sitia
oc
kyss
hann
sua
iafnan
hina
boztu.
riddera.
Nu
ferr
ga
lopin
læiðar
sinnar.
oc
vill
enga
fylgð
ne
felaga
hafa.
oc
nam
æigi
fyrr
staðar
en
hann
kom
at
landtialde
Juliens.
oc
fann
hann
uti
oc
hæilsaði
ho
nom
kurtæisliga
eftir
hæiðinna
manna
siðum.
Ma
ghun
kuað
hann.
er
huetvetna
varðæitir
oc
aullum
hæiminum
ræðr.
veri
oc
virðe
hinn
huitskeggia
Juli
en.
Gott
verðe
þer
vinr
kuað
hann.
huat
manna
ert
þu
oc
or
hueriu
lande.
herra
kuað
þiofrinn
ec
em
or
&aenl;lexandria lande.
rikr
kaupmaðr.
oc
styrða
ec
æínu
riku
kaupskipi.
alldre
sa
þer
annat
friðara.
oc
hafða
ec
hingat.
X.
uapn hesta.
oc
X.
mula
hina
hœgiasto
ræiðe hesta.
er
broðir
yðar
sendi
yðr.
er
ollu
ræðr
alexandria lande.
oc
yðr
ann
yfir
huetvit
na.
en
malkabrez
konungr
toc
hestana
oc
mulana.
ifra
mer.
oc
let
hauggua
ísundr
oc
brenna
skip
mitt
yðr
til
suivirðingar.
þuiat
hann
hafði
spurt
at
þer
vo
rot
þangat
aferð.
með
miclum
her
ahendr
ho
nom.
nu
er
mer
mikill
harmr.
oc
yðr
mikill
sca
ðe.
at
ec
var
ræntr.
þuiat
mik
væntir
at
þer
hafit
enga
iamgoða.
hesta
sem
hann
toc
í
fra
mer.
oc
drap.
alla
skipueria
mina.
en
ec
komz
laupi
undan.
Nu
em
ec
kominn
at
kǽra
vandræði
mín.
oc
suivir
ðing
yðra
at
þer
hefnit
a
honom.
með
verðugum
refsingum.
Sem
Julien
hæyrði
þat
sem
hann
haf
ði
mællt.
þa
lagði
hann
hond
sina
a
haufuð
ser
oc
suor.
sua
nioti
ec
kuað
hann
þessa
haufuðs.
at
ec
scal
lata
giallda
þer
aftr.
af
þui
er
hann
á
.XX.
firir
æinn.
oc
gera
þer
iamgott
skip
af
hans
kostnaði
fyrr
en
þessi
herr
riði
fra
borg
hans.
Ch. 46
HeRRA
kuað
þiofrinn
ec
hirta
ecki
um
þat
fe
er
ec
lét.
nema
þat
er
allr
harmr
minn.
er
hann
rænti
yðr
sua
goðum
hestum.
at
alldri
komo
iamgoðir
í
æign
yðra.
Vinr
kuað
Julien.
hirð
ecki
um
hestana.
þoat
þu
hefðir
samnat
þus
hundrat
vapn hesta.
þæirra
sem
þu
hefir
bezta
set
eða
hæyrt
getið
þa
hefi
ec
þann
æinn
er
ec
uil
æigi
gefa
ne
skifta
firir
alla
þa.
oc
scallt
þu
nu
bæint
ganga
til.
oc
sia
hann
æigi
scal
þat
lengr
duelia.
Siðan
toc
konungrinn
ihond
honom.
oc
læidde
hann
til
hestzins.
oc
var
þar
stallrinn
gor
sua
hestinum.
til
hœgenda
at
hann
var
bundinn
með
gullrekende.
þui
er
var
um
haufuð
honom.
en
.Vii.
hæiðingiar
gættu
hans.
oc
helldo
allir
suerðum
ef
nockor
lifande
maðr
væri
sua
diarfr.
at
tǫki
hondom
sinum.
a
hesti
sinum.
IBB: [R>hans?]
þa
dræpi
þæir
hann
þegar.
Julien
toc
þa
bæisl
af
hesti
sinum.
oc
var
hau
fuþ
hans
oc
fǫtr
snio huitara.
enfax
hans
var
allt
gult
sem
hit
fegrsta
kuenna hár.
oc
alt
gort
með
fle
tingum
fogrum.
oc
buit
með
gullauðum.
Seg
mer
uinr
kuað
Julien.
varo
þinir
hestar
iamfriðir.
Næi
herra
kuað
hann.
alldre
fyrr
sa
ec
annan
slican.
sem
þessi
er
ne
sua
hǫgliga
varðvæittan.
þui
nest
mællti
hann
lagt
innan
tanna.
hinn
virðulegi
herra
minn
elís.
oc
hinn
dyrligi.
ridderi.
ef
ec
mætta
at
þæima
komask.
þa
mættir
þu
at
sonnu
mæla.
at
engi
konungr
ífraklande
atti
slican
hest.
en
þessi
hestr
hefir
aurugga
gæzlo.
oc
ofsterca
vornn.
Nu
se
guð
hialpandi
minn.
þuiat
ec
scal
til
raða.
huersu
sem
mer
vill
falla
Ch. 47
EN
nu
siðan
er
þiofrinn
hafði
comit
augum
a
hestinn.
þa
var
iafnan
í
huga
hans
huersu
hann
skyllde
comaz
at
hestinum.
Nu
sem
hann
var
mettr
at
konungs
borði.
þa
for
hirðin
oll
at
sofa.
oc
er
allt
liðit
var
komit
í
suefn.
þa
stoð
galopin
upp.
oc
krafði
engan
felaga
með
ser.
allt
la
folkit
kyrt.
þuiat
engom
kom
þat
íhug.
at
þar
mynde
vera
um
annat
at
bua.
en
um
kyrt.
isua
mycklum
her
oc
ogorligum.
en
galopin
kom
nu
at
stallinum.
þar
sem
hestrin
var
í.
oc
hafði
vandliga
at
hugt
hurðinni.
oc
hurðar
locum.
þa
er
konungrinn
læidde
hann
þangat.
oc
er
hann
var
inn
co
minn.
þa
kendi
æígi
hestrinn
hann.
oc
ræiddiz
miok
oc
let
ogorliga.
oc
lypti
hatt
fǫti
sinum.
oc
hugðiz
myn
do
liosta
hann.
Sem
æinn
gæzlu manna
hans.
er
fyst
vaknaði
stoð
upp
þa
varð
hann
firir
haugguinu.
oc
varð
honom
hauggit
sua
þungt.
at
hann
rǫrðiz
alldri
siðan.
Sem
hann
var
fallin
þa
græíp
galopin
suer
ðit
er
flaug
or
hendi
hans.
oc
drap
alla
þa
er
þar
voro.
Sua
at
engi
þæirra
kom
orði
upp.
Siðan
gek
hann
at
hestinum
oc
hugðiz
taca
hann
en
hestrinn
bæit
hann
oc
dro
hann
at
ser.
oc
lyfti
honom
upp
oc
kastaðe
honom
fiarri
niðr.
sua
at
hann
kom
naliga
dauðr
a
iorð.
þa
flyði
galopin.
oc
þorði
æigi
at
koma
ner
ho
nom.
Siðan
er
hann
fek
suerðit.
er
fra
ho
nom
hafðe
fallit.
þa
geck
hann
at
hestinum.
oc
laust
hann
með
hiolltunum.
mikil.
iiij.
hogg
oc
kugaðe
allan
metnað
hans.
oc
toc
hann
þa
at
kyrraz.
oc
let
þa
galopin
bæisl
a
hann.
tok
af
haufði
hans.
gullrekende.
oc
toc
sauðulinn
er
þar
heck.
oc
setti
abak
honom.
oc
stæig
í
istig
oc
lióp
iamskiott
a
hann.
Sem
hestrinn
tok
at
laupa.
þa
fell
hann
þegar
af
honom.
oc
mundi
þa
nalega
hafa
hestrinn
laupit
ahals
honom.
oc
haufuð.
en
hann
ræiddiz
uið.
þa
græip
hann
í
bæislit.
oc
læiddi
hann
miok
skiott
ítaumi
með
ser.
oc
bolvaðe
þæirri
sal.
er
hann
hafðe
vant
sua
íbernsco.
at
hann
kunni
æigi
riða.
oc
alldre
mon
hann
kunna.
Ch. 48
GAlopin
fer
nu
brott
oc
hefir
með
ser
hestinn.
en
Julien
sǫfr
sarliga
slukinn.
en
firir
reckiu
hans
heck
suerð
hans.
með
gull
hiolltum.
þa
batt
galopin
hestinn.
oc
skundaði
at
landtialldinu.
oc
er
hann
kom
at
reckiu
Juliens
sofanda.
þa
toc
hann
þegar
suerðit.
oc
hengir
aǫxl
ser.
Siðan
bra
hann
suerðinu.
betr
en
til
halfs
oc
kom
honom
þa
í
hug
at
drepa
Julien.
en
þa
syndiz
honom
þat
æígi.
at
drepa
hann
sofanda.
oc
lét
liggia
hann
kyrran.
en
hann
for
þa
í
brott
með
hestinum.
oc
suerðinu.
oc
fyrr
en
herra
elís
se
vaknaðr.
þa
var
þar
kominn
hestrinn.
er
hann
hafði
sua
mioc
girnnzk
á.
at
æiga.
Ch. 49
Nu
var
nottin
liðin
oc
dagrinn
komande
oc
gerðiz
þa
mikill
gnyrr
íliði
Juliens.
er
menn
sauknuðu
hestzins.
oc
skundoðu
þæír
þa
til
landtiallz
Juliens
met
þæím
tiðendom.
oc
mællti
þa
ǽinn
hæiðingi.
þat
væít
tru
mín
herra
konungr.
mioc
mont
þu
ræiðaz.
oc
ryggiaz.
alldri
mont
þu
siðan
lata
sauðla
Primsant
or
aragun.
hinn
mattugi
maghun
kuað.
konungrinn.
huerr
hefir
gort
mer
þann
hinn
mickla
scaða
Sua
nioti
ec
lifs
míns
kuað
hinn.
at
sa
hinn
van
di
gaurr
er
her
kom
igiarkuelld.
alldre
var
hann
kaupmaðr
ne
sendi maðr.
or
auðrum
londom.
helldr
vandr
þiofr
oc
suikull
niosnar maðr.
er
vel
kann
finna
fals
oc
hegoma.
oc
hann
hefir
oc
stolit
suerð
yðart.
er
gigant
konungr
gaf
yðr.
or
vallter
na lande.
þa
er
þu
gerðir
þa
hina
mickla
væiz
lu.
er
maumet
var
út
borinn
oc
settr
upp
a
hamar
til
tignar.
læitaz
um
sem
skiotazt.
oc
fa
þer
annan
vapn hest.
þuiat
nu
nalgaz
tími
til.
at
beriaz
ef
þu
villt
fa
mæyna.
Ch. 50
HErar
kuað
Julien.
mioc
em
ec
angraðr.
oc
harms
fullr
suivirðr
oc
snæyptr.
at
ec
hevi
latið
hest
minn.
hann
var
hinn
mesti
styrkr
atgerðar
minnar.
oc
riddera scaps.
oc
mon
mer
nu
illa
falla.
ef
mal
kabre
verðr
varr
uið.
En
þo
verð
ec
at
her
clæðaz.
fyrr
en
hann
verði
varr
við.
oc
clæddo
þæir
hann
þa
með
bryniu.
fiorir
konungar
hæiðnir.
en
mal
dras
konungr
or
sor
fræynt.
gyrðe
hann
með
suerðe.
En
Jodoan
konungr.
or
valduna
læidde
honom
hest.
oc
er
hann
var
ástiginn
hestinn
þa
ræið
hann
þegar
or
liðinu
á
vaulluna.
undir
sobrie borg.
Sem
hann
var
þar
ko
minn.
þa
œpti
hann
harri
roddo.
hinn
vande
malka
bre
kuað
hann.
huar
ert
þu
með
hegoma
þinum.
kom
sem
skiotazt
oc
bersk
uið
mik.
en
ec
hevi
al
lan
dag
beðit
þín.
en
ef
huglæysi
þín
þorir
æi
beriaz.
þa
gef
mer
upp
dottor
þína
er
fegrst
er
allra
kuen manna.
Ch. 51
NV
uil
ec
segia
yðr
fra
rosamundam.
hinni
kurtæisu.
oc
elisi
hinum
goða
riddera.
huersu
hon
hefir
klæddan
hann.
hon
fœrði
hann
í
æina
urug
ga
bryniu.
er
pharaon
biterna
konungr
hafði
att
siðan
batt
hon
hialm
hans.
sua
goðan
oc
stál
gorvan.
at
huergi
þyrfti
uilldra
læíta.
þessum
hialmi
tapaðe
París
troia konungr.
er
toc
elena
drotning.
af
griklande.
&aenl;
þæím
degi
er
mene
lans
konungr
scaút
honom
or
sauðli.
oc
hio
haufuð
af
honum.
sakar
hinnar
friðu
æigin
konu
sinnar
er
paris
toc
með
suikum.
þa
var
troe
aull
niðr
brotin.
oc
at
fullu
onýt.
oc
æydd.
Sem
hialm
rinn
var
a
hann
bundinn.
oc
vel
læstr
þa
kom
galo
pin.
oc
hellt
hœgri
hendi
suerðinu.
firir
honom
hinn
kurtæisi
herra.
kuað
hann
tak
uið
þessu
suerði.
alldri
var
sa
konungr
er
annat
atti
villdra.
Nu
gyrðit
yðr
herra
vinstra
megin
þessu
suerðe.
með
þæím
formala.
at
guð
gefi
yðr
styrk
með.
oc
ræysti
oc
sigr.
Siðan
geck
hann
til
primsant.
or
aragun
kastala.
oc
læiddi
hann
fram
með
ollum
bunaði.
oc
bæisli.
en
sem
herra
elís
læít
hestinn.
þa
kysti
hann
galopin
betr
en
hundrat
sinnum
oc
í
þæím
fagnaðe
þa
lióp
hann
þegar
af
iorðu
í
sau
ðulin.
Primsant
liop
þegar
framm
undir
honom.
en
Jarllinn
hellt
honom
aftr.
oc
sneri
honom
umhuerfis
oc
mællti
hann
til
rosamundar.
faurum
nu
Jungfru
kuað
hann.
nu
er
kominn
sa
timi
oc
dagr
er
ec
scal
hefna
yðar
a
Juliene.
oc
minca
metnað
hans
ef
ec
ma
fin
na
hann
Ch. 52
Elis
er
nu
sua
vel
buinn
at
hesti
oc
vapnum.
at
honom
er
vel
allt
at
scapi.
goðum
hialmi.
góðri
bryniu.
hinu
bezta
suerði.
hinum
skiotasta
hesti.
en
Julien
er
uti
a
vollum.
oc
biðr
hans
oc
œpir
harri
roddo.
huat
gerir
þu
malcabre
hinn
prettuísi.
oc
hinn
lymski
lok
kari.
kom
hingat
ef
þu
þorir.
ec
byð
þer
æínuígi.
eða
send
mer
dottor
þína.
eða
kaifas
son
þinn
eða
jose
kap
pa
þinn.
huerr
þæirra
sem
kœmr.
þa
scal
alldregi
aftr
koma.
þuiat
her
scal
hann
lata
líf
oc
limi.
viti
hann
þat
at
visu.
Sem
konungr
skilði
orð
hans.
þa
ǫddiz
hann
naliga
af
angri.
oc
ræiði
oc
kallaði
þa
til
sín.
at
æins
hæiðin
gia.
vinr
kuað
hann
gak
skiott
til
rosamundar.
hon
kuaz
fa
skylldu
þann
æinn
riddera.
er
veria
skylldi
hana
firir
Juliene.
oc
beriaz
her
avaullum
uti.
En
ef
hon
hefir
æigi
þann
nu
systan.
er
hana
veri.
þa
scolu
vǽr
at
visu
hana
gefa
nu
upp
iuliene.
en
hann
suaraði
giarnna
uil
ec
þat
gera.
er
þer
mælit.
Sem
þæir
rǫddu
þetta.
þa
kom
elis
i
hollina
riðandi
oc
mællti
.
þegar
hestinum.
at
endilangri
hollinni.
oc
sneri
honom
um
riddaralega.
oc
stoðvaðe
hann
amiðiu
golfi.
sem
hæiðingiar
litu
hann.
þa
ræddoz
allir.
en
konungr
hugði
ser.
ne
aungum
auðrum
lifs
vón.
þuiat
hann
ræddiz.
at
herra
elís
myndi
drepa
hann.
oc
alla
þa
er
í
hollinni
voru.
oc
suor
þa
konungr
firir
þæím
er
næstir
honom
stoðo.
at
fifl
er
sa
er
trunað
leggr
á
kuenmann.
en
rosamunda
uissi
giorst
huat
huat
hon
hafðe
syst.
þuiat
þessi
scal
veria
ha
na.
oc
sigraz
at
uisu.
a
ovinnum
hennar.
Ch. 53
En
þa
mællti
mærín.
herra
faðir
kuad
hon
þer
oc
allir
hæiðingiar.
gafut
tru
yðra.
at
þessi
fran
kis maðr
skylldi
veri
í
fullum.
friði.
huervitna
þar
sem
þer
megot
varðvæita
honom.
Nu
hall
dit
formala
yðrum.
sua
at
æigi
usanniz
orð
yðor
siðan
lucu
þæír
upp
firir
honom
borgar liðinu.
oc
ræið
hann
þa
út.
en
þa
geck
allt
folk
upp
í
vigscorð
bor
garinnar.
at
sia
viðskipte
þæirra.
morg
hundrut
hæiðingia.
konungr
oc
Josi
oc
kaifas.
oc
malpriant
oc
rosamun
dam.
þa
voro
i
vigskorðum.
oc
er
elís
var
kominn
or
borginni.
þa
læít
hann
abak
ser.
oc
sem
hann
læít
rosamun
dam.
þa
lo
hann
at
henni
astsamligum
latri.
oc
fræistaðe
nu
hest
sins.
huerssu
mikit
hann
matti
laupa.
oc
læyfti
honom
at
endilaungum
vaullum.
oc
ræyndiz
honom
hestrinn
hinn
bezti.
oc
hinn
fliótasti.
oc
mællti
þa
kaí
fas.
er
var
í
hinum
hæsta
turni.
hia
konunginum.
þat
væit
magun
herra
konungr.
all
myckla
hæimsku.
hefír
þu
nu
lyst.
at
þu
lezt
þenna
frankis mann.
fara
til
þessa
æín vigis.
Nu
hefir
hann
brott
komiz
fra
oss.
oc
mon
hann
nu
flæyia
undan.
en
um
systur
mina
þycki
mer
verst.
er
hann
hefir
suívirt.
iiii.
daga.
hefir
hon
hirt
hann
oc
haft
hann
íreckiu
sinni.
en
þat
væít
hinn
mattugi
maghun.
er
ollu
er
raðande.
ef
þu
herra
konungr
oc
aðrir
varir
menn
.
vilia.
Nu
bæínt
scolu
vǽr
brenna
hana
kuika.
sua
at
engi
scolu
duol
avera.
Sem
ro
samunda
hafði
skilt
orð
hans.
þa
ræiddiz
hon
akaf
liga.
þat
væit
tru
mín
kuað
hon
at
þu
ert
hinn
versti
falseri.
oc
hinn
saurgazti
putna maðr.
oc
hinn
mesti
ly
gi maðr
.
þar
sem
þu
sagðir
usatt
a
mik.
en
þessi
ridde
ri.
er
mycklu
betri
drengr.
en
þu
ert.
oc
mycklu
hug
diarfari.
vesall
huglauss
kuað
hon.
þu
toct
þetta
æinvigi
ahendr
þer.
oc
þorir
æigi
upp
at
hallda.
Nu
ferr
hann
at
beriaz
firir
þik.
en
þat
væit
maghun
er
oss
varðvæitir.
ef
konungrinn
oc
varir
hæiðingiar.
vilia
trua
raðe
mínu.
þa
scallt
þu
alldregi
stiorna
riki.
firir
sakar
græyscaps
oc
huglæysi
þinnar.
Sem
kaifas
hæyrði.
þa
laust
hann
nefa
sinom.
með
ollu
afli.
atennr
hennar.
framan.
sua
at
varrir
hennar
sprungu.
oc
rann
bloð.
um
alla
hana.
en
osyniu
ser
toc
hann
honndom
a
henni.
þuiat
sacar
þess
haugs.
er
þa
laust
hann
hana.
þa
fær
hann
bana
haugg
firir
kuelld
Ch. 54
Nu
er
elís
cominn
a
vollinn
.
gagnvert
Juliene.
oc
nam
þa
staðar.
sem
Julien
sa
hann
.
þa
kendi
hann
þegar
hes
tinn.
oc
ræið
hann
nockot
at
honom.
oc
mællti
til
hans
bliðom
orðum.
huat
manna
ert
þu
ridderi
kuað
hann.
eða
huerr
gaf
þer
hest
þenna.
sa
var
alldri
vinr
minn.
er
hann
feck
i
þit
valld.
osyniu
kom
hingat
hin
friða
ǫsca
þín.
er
sua
skiott
scal
dæyia.
ek
hygg
kuað
hann.
at
ma
ghun
se
mer
nockot
ræiðr.
þa
er
hann
þolði
malkabre
at
suikia
mik.
hann
sendi
til
mín
æinn
vandan
mann.
er
bar
amik
fals
oc
fagr
mǽli.
hefða
ec
vitat.
þa
skyll
da
ec
hafa
latið
hengia
hann.
oc
siðan
í
bali
brenna.
Nu
vil
ec
gefa
þer
upp
þenna
bardaga.
oc
fa
mer
hest
minn.
Þu
scalt
fylgia
mer
til
domas.
haufuð borgar
minnar.
oc
scal
ec
þar
gera
þik
skutil suæín.
oc
scalto
þu
þar
skenkia
mer
vín.
oc
scal
ec
gefa
þer
til
fylgðar.
iiij.c.
hæiðingia.
oc
þar
scal
riki
fylgia.
þat
væít
tru
mín.
kuað
elís.
at
þu
mælir
hegomliga
æt
lan.
Ec
em
læigu ridderi
or
frannz.
oc
scal
ec
hall
ða
med
þessum
konungi.
hann
a
æína
dottur.
er
þenna
hest
gaf
mer
idag.
arla.
oc
væri
þat
gæfa.
er
ec
giǽta
fellt
þik.
þuiat
þa
æignumz
ec
astar þoc
ka
hennar.
sua
staðfastliga
at
hon
scal
alldregi
an
nan
unnastaIBB: probably corrected from "u"
æíga.
Sem
Julien
hæyrðe.
þa
œddiz
hann
naliga.
þu
hinn
illi
putu sun
kuad
hann.
oc
þrælborinn
fantr.
ert
þu
þa
kristinn.
Sua
illdiarfr
at
þu
þorer
at
riða
í
moti
mer.
oc
beriaz
uið
mik.
þat
væít
maghun
kuað
hann.
oc
allir
scurguðir
er
vǽr
trum
á
at
alldrigi
scal
ec
gleðiaz
meðanec
se
þik
kuikuaN.
Ch. 55
JAMskiott
sem
hann
vissi.
at
hann
var
kristinn.
þa
læyfti
hann
hestinum.
oc
hio
elis
storum
hauggum
í
hialminn.
hans.
en
herra
elís
var
raustr
ridderi.
oc
hinn
vapnfimazti.
oc
þocaði
huergi
undan
honum.
helldr
þegar
sem
hestrinn.
hafði
borit
hann
um
hinn.
þa
snyr
hann
aftr
at
honom.
oc
er
þæír
mǫttuz
oðru
sinni.
með
harðre
samkuomu.
þa
lagði
herra
elís
iigiognum
skiolld
hans
oc
bryniu.
oc
sialfan
hann.
oc
festi
spiót
sitt
í
honom.
sua
at
hann
scaut
honum
fiarri
af
hestinum
oc
er
hann
for
af
spiotinu.
þa
læyfti
elís
at
honom
oc
sneri
niðr
haufðinu
a
honum.
sua
at
hialmr
hans
stoð
fastr
ísandinum.
oc
halsin
naliga
sundr
á
honom.
þa
lióp
primsant
or
aragunt.
er
elís
sat
á.
oc
villdi
stappa
hann
með
fótum
þegar
til
dauðs
en
elís
hellt
honom.
aftr
með
bæizlinu.
En
gundracle
or
clis borg.
kallaðe
amalinge
konung.
oc
a
hinn
gam
la
onabras.
oc
scibras
hinn
káta.
þat
væít
ma
gun
hæiðingiar
kuað
hann.
þessi
maðr.
er
oðr
alldri
fann
varr
herra
fyrr
riddera.
en
þenna.
æigi
væít
ec
huer
þessi
er.
en
undarlega
kann
hann
vel
at
riða.
er
með
spióti
sinu
skaut
varom
herra
af
baki.
oc
þessi
primsant
or
aragunt
er
hann
sitr
a.
vill
dre
pa
varnn
herra.
herclæðumz
sem
skiotazt.
oc
verðum
varom
herra
at
hiolp.
þuiat
hann
er
mioc
þurfi.
Nu
gǽti
guð
herra
elís.
þuiat
allr
herr
Juliens.
hæitaz
at
hauggua
haufuð
at
honom.
Ch. 56
Ryggr
var
Julien
er
hann
kiendi
sik
af
hesti
fallinn.
oc
sua
sart
niðr
cominn.
oc
sa
hann
þa
prim
sant.
at
hann
stappaði
fotum.
oc
uilldi
giarnna
dre
pa
hann.
En
þa
mællti
Julien.
ho
hinn
goði
arabia
hestr.
kuað
hann
mioc
hæitazt
þu
nu
við
mik.
Oc
ognar
mer
dauða.
marga
daga
hevi
ec
þín
vel
gætt.
oc
rikuliga
klǽtt
þik
í
stalli
þinum.
þuiat
alldre
let
ec
annat
kuikuendi
í
þat
hús.
er
þu
vart
í.
en
nu
villt
þu
giallda
mer
harða
aum
bun.
þar
er
þu
villt
drepa
mik.
oc
troða
mik
oc
limi
mína
ísundr.
en
þu
ridderi
kuað
hann.
sakar
truar
þinnar.
lyð
orðum
minum.
oc
fa
mer
hest
minn
er
ec
em
fra
af
fallinn.
oc
ef
þu
getr
fellt
mik
annat
sinni.
þa
gerir
þu
frægia
at gerð.
Giarnnsamliga
kuað
elís.
scal
ec
þat
gera
sacar
truar
minnar.
oc
drengscaps.
þui
nest
bra
Julien
suerði
sínu.
oc
lióp
at
elísi.
oc
hio
baðom
honndom
í
hialm
hans.
af
oll
laufin
oc
hialmbodin.
sua
at
fiarri
kom
a
vollin.
þat
væit
tru
mín
kuað
herra
elis.
at
þu
hefir
gott
suerð.
en
ec
hefi
an
nat.
oc
scolu
vit
nu
fræísta.
ef
þat
megi
noc
kornn
scaða
þer
gera.
oc
bra
hann
þa
suerðinu
oc
hio
Julien.
þar
sem
saman
kom
hialmrinn
oc
brynian
sua
at
haufuðit
flaug
fiarri
a
vollinn.
en
er
rosamunda
sa
þat
þa
callaði
hon
akaifas.
þu
hinn
huglausi
snapr
kuað
hon.
nu
matt
þu
sia
huat
þessi
frankis
maðr
kann
at
gera.
Villdi
nu
guð
er
ollum
stiornnar
hæiminum.
at
þu
værir
nu
herclædr
þar
a
vellinum.
hia
herra
elisi.
oc
vissi
hann
huessu
suivirðlega
þu
hefir
læikit
mik.
Skiott
mundi
hann
stæypa
ofdrambi
þinu.
oc
suivirðlega
sialfum
þer
niðra.
oc
þat
suer
ec
þer
við
þessa
tru.
er
vær
holldum.
ef
hann
vill
mína
vinatto
hafa.
þa
scallt
þu
dyrt
kaupa.
þat
hit
mickla
haugg
er
þu
gaft
mer.
aðr
en
þessi
dagr
kuelldi
Ch. 57
SEM
elis
hafði
drepit
Julien.
konung.
or
balldrs
borg.
þa
toc
hann
þegar
hest
hans
með
bæizlinu.
oc
læiddi
hann
oc
hugðiz
hann
þa
aftr
riða
til
sobrie
borgar.
oc
sem
hann
ræið.
þa
læít
hann
firir
sik
oc
sa
.Vii.
hæiðingia.
herclædda
komandi
upp
or
da
linum.
oc
sem
hann
sa
þa.
þa
kallaðe
hann
aguð
með
ollu
hiarta.
ser
til
hialpar
oc
sneri
hann
þa
þæím
hinum
flogskiota
hesti.
at
þæím
oc
gallt
hann
þæím
er
fyrstr
fór
sua
þungan
mala
at
alldre
krafði
hann
annars.
oc
í
anarri
framræið
felldi
hann
tua.
af
hestom
oc
baða
sara
oc
oviga.
Siðan
bra
hann
suerðinu.
oc
hio
tanabraz
í
hialm
hans.
sua
at
í
herðum
nam
staðar.
oc
kom
hann
engu
goðo
orði
firir
sik.
En
karelld
or
alfatt
œpti
harri
roddu.
þat
væít
maghun
hæiðin
giar
kuað
hann
at
þessi
maðr
er
oðr.
þessi
er
sonr
letipers.
or
garas bergi.
hann
drap
faraon
oc
mars.
ef
hann
nǽr
oss
þa
liotum
vær
allir
dau
ða
oc
flyðu
þa
undan.
selebrant
oc
Jonatre.
En
elís
sat
a
þæím
hinum
goða
hesti.
er
skiotari
var
sparhauki.
oc
rak
hann
þa
alla
allt
til
her
buðanna.
en
selabrannz
er
hann
gat
fyrst
tekit.
þa
klauf
elis
hann
at
endilongu.
oc
særði
hestinn
til
olifis.
en
valr
Juliens.
er
þar
var
bundinn
hia
landtialldi
hans
með
gulldræifum.
þegar
er
hann
sa
primsant.
þa
uilldi
hann
þangat
fliuga.
þuiat
hann
kendi
hestinn.
oc
hugði
at
Julien
sǽti
á
honom.
en
hann
comz
huergi
þuiat
dræifarnar
heldo
honom.
Sem
elís
sa
hann.
þa
ræið
hann
þangat
oc
toc
hann
a
hond
ser.
þui
at
hann
kunni
kurtæisliga
at
taca
hauka.
oc
mællti.
þenna
fugl
scal
ec
gefa
rosamundam.
iungfru.
er
gerði
mik
nyian
riddera.
arla
í
morgum.
Ch. 58
NV
ferr
elis
hæím.
er
vel
kann
riða
oc
rinda.
af
ser
hæiðingia
haur
kul.
hann
bar
haukinn
avinstri
hendi.
en
suerð
sitt
brugðit
í
hœgri
hendi.
af
ollum
þæím
hinom
mickla
her.
þa
var
þar
engi
sua
diarfr.
ne
mat
togr
at
nockot
þorði
um
at
rǫða.
ne
sua
mikit
mællti
at
hann
illa
gerðe.
Siðan
er
hann
var
or
riðinn
grasgarðinum.
oc
yfir
kominn
borgar
li
ðit.
oc
hann
kom
at
hallar durunum.
þa
mœtti
hann
mæyni.
oc
mællti
hann
til
hennar.
se
hinn
friða
kuað
hann.
þessi
fornn
samir
þinni
kurtæisi.
en
hon
var
rygg
oc
angrað.
oc
suaraði
honom
engu.
En
galopin
geck
til
hans
oc
sagði
honom.
þat
sem
tit
var.
þat
væit
tru
mín
herra
elis
kuað
hann.
nu
ma
yðr
firir
þyckia.
kaifas
hefir
gort
henni
mik
kla
suivirðing.
sacar
yðrar.
lostit
oc
bart
hana
bloðga.
oc
ef
æigi
hefnir
þu
hennar.
þa
ert
þu
æi
gi
verðr
riddera
tígnar.
Sem
elis
hafði
hæyrt
þa
ræiddiz
hann.
oc
angraðiz.
oc
geck
hann
þa
upp
í
hollina.
með
brugnu
suerði.
oc
sem
hann
sa
kai
fas.
þa
hio
hann
til
hans.
oc
tok
af
honom
hondina
hœgri.
uppi
við
ǫxlina.
oc
markaði
hann.
Sua
at
hann
ma
alldre
siðan
sitia
í
sauðli.
ne
rid
deri
vera.
Nu
laupa
hæiðingiar
til
vapna
sinna
En
malscabre
mǽllti.
harri
roddo
herra
elís
kuað
hann.
ger
ǽigi
nu
mæíra
at
harki
þessu.
tak
her
nu
tru
mína.
er
ec
á
at
giallda
ma
ghun.
at
þu
scalt
í
friði
vera.
oc
engi
mæín
ræðaz
nema
vit
liotim
baðir.
ef
þu
villt
sua
buit
hǽtta.
þat
væít
tru
mín
kuað
elis.
at
giarnna
sem
þer
vilit
herra
konungr.
oc
geck
hann
þa
at
fara
or
herclæðum
sinum.
Ch. 59
Hæiðingiar
sa
nu
Jarlinn
mioc
ræiðan.
er
i
hendi
bar
þat
hit
ogorliga
suerð.
af
ollu
liði
þæírra
var
engi
sua
diarfr.
at
nockot
þorði
at
rǫði
við
hann
.
nema
malscabre.
oc
josi
er
festu
honum
trygðir.
at
hann
skylldi
mega
nu
aurugt
bua.
Siðan
geck
hann
iloft
rosa
mundar.
oc
for
þar
af
herclæðum.
oc
tok
hialm
af
haufði
ser.
en
galopin
tok
bryniu
hans
en
mærín
tok
við
suerðinu.
Scalprin
oc
suerðz
fetill.
var
allr
buinn
með
brendo
gulli.
oc
setter
gymstæinum.
þa
lagði
mærín
sinar
baðar
henndr
um
hals
honom.
oc
mællti.
herra
elis
kuað
hon
or
frannz.
mikill
vasklæikr
oc
kraftr
er
yðr
gæfo
liga
gefinn.
alldregi
fyrr
sa
ec
riddera.
Sua
vel
bera
hervapn
sin.
Nu
er
sa
dagr
kominn
oc
timi.
er
þu
scallt
mín
fa
til
æiginnar
konu.
æigi
scal
þat
lengr
frestaz.
þegi
iungfru.
kuað
hann.
þat
ma
æigi
vera
þu
ert
hæiðin
oc
truir
alog
fabrins.
oc
lytr
treguðum.
ma
ghun.
oc
terrogant.
en
þoat
mer
se
gefinn
þessi
hinn
mickli
dalr.
fullr
af
brendo
gulli.
þa
trui
ec
alldri
a
þa.
helldr
scolo
mit
gera
annat
rað.
þat
er
mer
hefir
í
hug
co
mit.
tocum
gull
œrit
oc
silfr.
oc
allz conar
fiár
luti.
oc
gnogar
vistir
til
tueggia
manaða.
æigi
mon
þurfa
lengr.
oc
faurum
ihinn
hæs
ta.
oc
hinn
stercasta
turnn.
oc
buum
þar.
Syslum
okr
æinn
trygguan
mann.
oc
gerom
eftir
liði
mer
til
hialpar.
oc
mon
þa
hingat
koma
Julien
herto
gi.
sancti
egidí&jacute;.
oc
með
honom
Vilialmr.
or
orengi
borg.
oc
fiolði
hinna
bauztu
riddera.
oc
scolo
vær
þa
vinna
allt
þetta
land.
oc
scallt
þu
þa
vera
skirð
oc
kristin.
Giarnnsamliga
kuað
mærin.
ef
þu
stað
festir
mer
orð
þín.
upp
atru
þína.
Slict
rǫddo
þau
en
þa
kom
æi
til
lycta.
þuiat
nu
endrny
iaz
þeim
vandrræði.
En
huessu
sem
elis
ratt
þæím
vandræðum.
oc
huessu
hann
kom
hæim
til
frannz.
með
rosamundam.
þa
er
æígi
a
bok
þessi
skrifat.
en
roðbert
aboti
sneri.
oc
Hakon
konungr
son
Hakons.
konungs.
lét
snua
þessi
nœrrœnu
bok.
yðr
til
skemtanar.
Nu
gefi
guð
þæím
er
þessa
bok
sneri.
oc
þessa
ritaði.
þessa
hæims
gratiam.
en
í
sinu
riki
sanctorum
gloriam.
AMEN.